Husband of the female teacher based at "Baha'i High School" in Mbabane allegedly took his wife to the family of her lover boy and dumped her there.
The man allegedly told his in-laws that they were free to have their daughter in-law and she could resume her new duties at her new marital home.
A source at the school known to Swazi News said the husband decided to take his wife to the boy’s parents and allegedly told them that the boy was now free to have time with his lover.
Parents of the boy were allegedly left baffled when the husband brought his wife and left her there.
The teacher, whose is known to this publication, is said to have been dating two boys at the school. One of the boys was doing A-levels and he left the school in May after the husband of the teacher allegedly approached another family of a former pupil at the school threatening to shoot the boy.
convince
The mother of the A-level pupil tried in vain to convince her son to return to school so that he could complete his studies but the boy flatly refused alleging that the husband of his female teacher would kill him. After her efforts failed to convince the learner to return to school she then approached school management on the issue on how the issue could be resolved.
It later emerged that the teacher was dating two boys. One completed in 2011 while the other one was doing Form VI. The other one is at the school and is doing his Form V. Attempts by other teachers to get the truth from the boy proved futile as he flatly denied having an affair with the teacher.
Last weekend Swazi News reported that the teacher was currently under investigation for allegedly having a sexual relationship with her pupil in one of the schools in Mbabane. The husband is said to have seen SMSes and Facebook posts that he found in his wife’s cellphone.
"The husband took his wife to the boy’s parents who live in the outskirts of Mbabane. He took his wife with her belongings arguing that the boy was free to have time with his lover. This was after a heavy beating of the wife by the husband.
"The wife has been on sick leave since May during the opening of the second term. This was when the issue resurfaced at the school. This was after the husband allegedly punched her all over the body.
"It was claimed that her going to school at the time was going to embarrass her. We heard that she is currently processing a transfer to another school because she fears that her colleagues will laugh at her for what happened to her," said another teacher at the school.
While at the school the teacher allegedly hit one girl with a stone after discovering that she was dating one of boys.
The teacher is said to have returned to her husband because some teachers at the school saw them together in Manzini.
investigation
The office of the school’s manager then advised that an investigation cannot start at ministry level and advised regional structures to instigate their own investigations. Investigations by the regional bodies were completed on Tuesday and the findings are still to be tabled before the office of the school’s manager.
Teachers at the school spoke on condition of anonymity said the teacher was currently on sick leave and she may be returning to her workstation in November.
Principal Secretary in the Ministry of Education Pat Muir said it was still early for his office to make comments on the issue. He said investigations have not yet been concluded and he would not like to comment.
"Our investigations are progressing well. We cannot disclose our findings pending the finalisation of the matter. Once we have concluded our investigations we will give you the outcome of the issue," said Muir.
Bahai School’s Manager Ndumiso Malindzisa was not available for comment. Several calls were made on his phone and it rang unattended on Thursday. Yesterday four attempts were made and the phone rang unanswered.
http://www.times.co.sz/News/81106.html
Goyim Baha’is and the Seven Laws of Noah
According to Jewish beliefs the Goyish Baha’is will be punished
The Haifan Baha'i youths in Iran |
1) to establish courts of justice;
Baha’is : They have established “Universal House of Justice” in Israel but many Ex-Baha’is and Guardianist Baha’is consider it to be Null and Void without a living Guardian as its CEO. The writings of Baha’i Leaders confirm this and this has caused many problems in the Baha’i Community right after the accused murder of Shoghi Effendi and after the Women (Ruhiyyih) taking Chief Position on the supreme administrative body, when the clear writings of Baha’u’llah strictly prohibits membership to women in the Supreme Administrative Body. The members of this invalid body are accused of nepotism, sexually exploiting women secretaries and volunteers, misusing finance, taking huge salaries from the funds contributed by poor Baha’is of Africa, Iran and India, living lavish lives with family on the cost of Huququllah, while the pioneers and volunteers in many countries hardly receives 2-3 USD per day. These are the ‘Infallible’ Leaders!
2) not to commit blasphemy;
Baha’is : Baha’is commit blasphemy by imposing a Ugly Faced Opportunist Terrorist Iranian Muslim Mullah on Jews, who was not himself sure of his claims and these very Baha’is try to portray him as the “Lord of Hosts” and “redeemer”, who will gather the dispersed Jews back to Israel. How is Baha’u’llah anyway related to the gathering of Jews in Israel?
3) not to commit idolatry;
Baha’is : They commit idolatry, they put the pictures of Abdul Baha at every place. They have built huge buildings on the ‘fake’ grave of Bab and Baha’u’llah and they worship them. These pieces of land are the property of State of Israel and the State of Israel may one day, when it finishes using these Iranian Israelis, consider making “Theme Park” on these places. The Military land will be returned back to the Israeli Military.
4) not to commit incest and adultery;
Baha’is : Incest, Adultery and Sex for Conversion, see this :
http://bahai-scandals.blogspot.com/
Google for the term “Baha’i Incest in Peru”, “Baha’i Incest in Iran” and “Sex for Conversion in Baha’i Faith” you will get many articles.
About Adultery see what the Baha’is are involved in :
http://bahaiculture.blogspot.com/
5) not to commit bloodshed;
Baha’is : They have been involved in murders of many Azalis, Babis. And the earlier Baha’is who were Babis (believers of Bab) were involved in Jihad and they have killed many People and they were themselves responsible for the killings of many innocent Babis.
6) not to commit robbery;
Baha’is : They have robbed the State of Israel. They are making fool of Israelis from last many years and taking Tax Benefits and Exemptions. They have been converting Jews in Iran and they have converted many Jews outside Israel. Some of the counselors have been passing sensitive information to Islamic Iran and regularly, secretly visiting Iran and other Islamic countries.
7) not to eat flesh cut from a living animal.
Baha’is : They play with flesh! Exploit women and use them for their means and women for them are instruments of entertainment.
http://bahaiculture.blogspot.com/
These commandments are fairly simple and straightforward, and most of them are recognized by most of the world as sound moral principles. Any non-Jew who follows these laws has a place in the world to come.
Source : TRB
فرقه چیست ؟ چرا بهائیت فرقه است ؟
عباس افندي پسر حسين علي نوري |
......................................................................
اين
مقاله، به بررسي چرايي فرقه بودن بهائيت ميپردازد كه با رويكرد تحليل
اسنادي تدوين يافته است. يافتههاي اين مقاله حاصل بررسي اين سوال اصلي است
كه چرايي فرقه بودن بهائيت چيست و چگونه ويژگيهاي يك فرقه قابل انطباق
بر آن است؟ نتيجۀ پژوهش نشان ميدهد كه بهائيت از نظر علماي اسلام و مراجع
تقليد، با توجه به انحراف از اصول و فروع مسلم اسلام، يك فرقۀ ضاله است.
همچنين بهائيت به علت دارا بودن ويژگيهايي چون: 1. رهبران با هوش و زيرك،
مغلطه گر، مقدس مآب و مستبد؛ 2. وجود تشكيلات منسجم بيت العدل كه شبيه
فراماسونريها عمل ميكند و3. بهره برداري از تكنيكهاي تبليغي روانشناختي
چون كنترل ذهن جهت فريب افراد، براي جذب و نگه داري آنها، يك فرقه است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مقدمه
بهائيت، منشعب از بابيگري است. بابيگري نيز، انشعابي از فرقة شيخيه است كه از انديشههاي شيخاحمد احسايي در قرن دوازدهم هجري پديد آمد.1 بنيانگذار بابيگري، سيدعلي محمد شيرازي، ملقّب به باب است كه در كربلا در كلاس درس سيدكاظم رشتي، شاگرد شيخاحمد احسايي، شركت كرد و پس از مرگ استاد، خود را باب امام زمان? خواند و گروهي از افراد سادهلوح يا فرصتطلب با انگيزههاي گوناگون به وي گرويدند. ادعاهاي او به مهدويت، رسالت و سپس ربوبيت و الوهيت گسترش پيدا كرد كه با درايت اميركبير، بساط بابيگري با اعدام وي خاتمه يافت.2
ميرزاحسينعلي نوري، معروف به «بهاءالله» پس از غلبه بر برادر و رقيب خود، ميرزا يحيي، معروف به «صبح ازل»، جانشين باب شد. به دنبال بروز شورشهاي بابيان، ميرزاحسينعلي به عراق تبعيد شد؛3 پس از قتل اميركبير، به ايران بازگشت؛ اما سوءقصد دو تن از بابيان به ناصرالدين شاه و نقش مشهود ميرزاحسينعلي در اين ترور، حكومت را مصمم به دستگيري او كرد. پناهنده شدن او به سفارت روس و حمايت شخص سفير روس به انتقال وي به بغداد انجاميد. در بغداد مورد حمايت دولتهاي انگليس و فرانسه قرار گرفت و والي بغداد براي او مقرري تعيين كرد.4 در اين زمان، برادرش، ميرزايحيي صبح ازل، با لباس مبدل، خود را به عراق رساند و به تدريج اجتماعي از بابيان در خاك عراق ايجاد شد كه مهمترين هدفشان، اذيت و آزار شيعيان بود.5
درگيريهاي دو برادر در بغداد كه به قتل، غارت و خرابكاريها ديگر انجاميد، دولت عثماني را به تبعيد آنها به استانبول و سپس ادرنه مجبور كرد. در همين زمان، ميرزاحسينعلي ادعا كرد «من يظهره الله»6 است. اين ادعا باعث اختلاف شديد دو برادر و در نتيجه جدايي بابيان شد؛ اطرافيان ميرزا يحيي «فرقۀ ازليه» و پيروان ميرزاحسينعلي «فرقۀ بهائيه» ناميده شدند. و آنهايي هم كه به اين دو برادر ملحق نشدند، بر نام پيشين (بابي) باقي ماندند.7 اين جدايي و اختلاف شديد، ميان دو برادر باعث شد كه حكومت عثماني، بهاءالله و پيروانش را به عكا در فلسطين و ميرزايحيي را به قبرس تبعيد كند.8 از اين زمان به بعد، ميرزا حسينعلي از بابيت دست كشيد و رسماً خود را پيامبر ناميد و فرقۀ بهائيت را بنيان گذاشت كه روسيه و سپس انگليس از آن حمايت كردند. او پس از نه سال در شهر عكا درگذشت و قبرش، قبلة پيروانش شد.9
پس از مرگ ميرزاحسينعلي، ميان دو پسرش بر سرجانشيني او، اختلافات و درگيريهاي زيادي رخ داد. سرانجام عباس افندي، معروف به عبدالبها، بر برادرش محمدعلي چيره شد و به مقام رهبري بهائيان رسيد. به تجديد حيات بهائيت پرداخت.10 وي در جنگ جهاني اول با خدمت به دولت انگليس، به دريافت لقب «سر» و نشان «نايت هود»11 از آن دولت مفتخر شد و پس از آن ابزار سياست انگليس و بعدها امريكا شد.12 او در سال 1911 م به اروپا و امريكا سفر كرد و با تأثيرپذيري از انديشههاي مدرنيسم و اومانيسم قرن نوزدهم در غرب، تعاليم باب و بها را بر اساس آنها، تجديدحيات كرد.13
پس از مرگ عبدالبها، طبق وصيتش، نوۀ دختري او، شوقي افندي كه تربيتيافته انگليسيها بود، در سال 1300 ش به رهبري بهائيت رسيد و خود را ولي امر الله ناميد.14 بهائيت در زمان شوقي، صاحب تشكيلات منسجمي همانند فراماسونري شد و به تبليغ در جهان پرداخت؛ اما فساد اخلاقي شوقي باعث بروز اختلافات، انشعابات و رويگرداني عدهاي از نزديكان عبدالبهاء از بهائيت شد.15 پس از شوقي، سران مهم فرقه، در كنفرانس لندن (1342ش)، نه نفر را به عنوان اعضاي بيتالعدل انتخاب، و مكان آن را به شهر حيفاي اسرائيل منتقل كردند.16
بهائيت از زمان ميرزاحسينعلي بهاء ـ كه ادعاي پيامبري كرد ـ نخست به وسيلة امپراتوري روسيه و در زمان عباس افندي (عبدالبهاء) توسط انگليس، امريكا و رژيم صهيونيستي به رسميت شناخته شد و با حمايت آنان به تبليغ در جهان ادامه داد. با مطالعۀ سير تحولات بهائيت و سركردگان آن از هنگام ظهورش تاكنون، ويژگيهاي فرقه در آن آشكار است؛ از اينرو، اين تحقيق در پي جواب دادن به اين پرسشهاست كه چرا بهائيت يك فرقه است؟ آيا ويژگيهاي يك فرقه، قابل انطباق به بهائيت است؟ چرا علماي اسلام و مراجع تقليد، بهائيت را يك فرقة گمراه ميدانند؟
اين تحقيق از انواع تحقيقات كيفي بوده و روش انجام آن، جستوجوي اسنادي و كتابخانهاي است كه با بررسي كتب، آثار و متون تاريخي و مذهبي انجام شده است. شيوة گردآوري دادهها، مطالعه و بررسي منابع ذكر شده و سپس فيشبرداري و استفاده از آنها بوده است. با توجه به اينكه در برخي موارد دسترسي مستقيم به اسناد و مدارك مرتبط با موضوع، امكانپذير نبوده است، كوشيدهايم در اينگونه موارد به سايتهاي اينترنتي مرتبط مراجعه شود.
1. كليات و مباني نظري فرقه
الف. مفهوم و تعريف فرقه
فرقه،17 در لغت به معناي «دسته، طايفه، مسلك، حزب، بخش، بريدن، قسمت كردن و گروهي از مردم» است18 و «گروه يا جماعتي كه اهداف، نظام اعتقادي يا ويژگيهاي يكسان و مشترك داشته باشند؛ مانند فرقههاي تصوف.»19
در اصطلاح علم كلام نيز، به عدهاي از مردم گفته ميشود كه به دليل اختلاف در مسائل اعتقادي، از پيروان يك دين جدا شده و عقايد و تبيينهاي خاصي از آن دين را انتخاب كنند.20 فرقه در فرهنگ علوم سياسي، چنين تعريف شده است: «بخشي از جامعه كه از مذهب رسمي جدا شده يا به آييني گرويده باشد كه به وسيلة همگان به رسميت شناخته نشده است. با نگاهي سهلانگارانه، به هر نوع جنبش جداييطلب (ملّي، زباني، مذهبي، سياسي و غيره) به كار ميرود.»21
ابراهيم خدابنده در سايت ديدهبان فرقه آورده است: «مارگارت تالر سينگر، فرقه را با سه ويژگي اصلي؛ الف. داشتن رهبر مستبد و خودكامه؛ ب. ساختار هرمي قدرت؛ ج. استفاده از برنامة مجابسازي (بازسازي فكر يا شستوشوي مغزي)، وصف ميكند. اين در حالي است كه داشتن يك يا دو ويژگي از اين ويژگيها، براي شناسايي جمعي به عنوان فرقه، كفايت نميكند.22
در جمعبندي ميتوان گفت فرقهها با سه ويژگيِ بيانشده از طرف سينگر بيان ميشوند؛ به شرطي كه اين سه ويژگي با شدت و استمرار در جمعي وجود داشته باشد. همچنين از بين اين سه ويژگي، داشتن برنامة كنترل ذهني كه به عنوان تعريف مدرن از فرقه به كار ميرود، شاخصترين و اصليترين ويژگي فرقهها ميتواند مورد تأكيد قرار گيرد.
ب. انواع فرقه
با گسترش ديدگاهها، ميتوان دستهبنديهاي متنوعي را براي فرقهها ذكر كرد. اين دستهبنديها ميتوانند براساس چگونگي شكلگيري، نوع فعاليت، هدف فرقه و... انجام شوند. حتي ممكن است از نظر زماني به فرقههاي قديمي و فرقههاي نوظهور معتقد بود و يا به تفكيك فرقههاي مذهبي از فرقههاي سياسي پرداخت. صاحبنظران، دستهبنديهاي ديگري را هم در اينباره ذكر كردهاند كه در ادامه به چند نمونة آن اشاره ميشود.
محمدجواد مشكور معتقد است فرقههاي اسلامي را ميتوان در دو گروه جاي داد؛ گروه اول، فرقههايي كه در پارهاي مسائل اعتقادي و يا تبيين آن مسائل با مسلمانان ديگر اختلاف دارند و گاهي در احكام فرعي نيز، برخلاف مسلمانان ديگر عمل ميكنند؛ ولي در اصول، همچنان با آنها همعقيدهاند و به فروعي چون نماز و روزه عمل ميكنند؛ مانند فرقههاي اهل حديث، معتزله، اشاعره، زيديه و امثال آنها. گروه دوم، فرقههايي كه منشأ آنها دين اسلام است، ولي به دليل افراط و تفريطهاي رهبران و پيروانشان، آنچنان از دين اسلام دور افتادهاند كه هيچگونه وجه اشتراكي با مسلمانان ندارند و نه تنها در مسائل فرعي، بلكه در مسائل اصلي نيز، معارف اسلامي را تحريف، و در نهايت آنها را انكار كردهاند. فرقههاي معروف به غالي كه رهبران خود را به مقام ربوبيت رسانده و به جاي معاد به تناسخ معتقدند و در انجام فروع دين دچار اباحيگري شدهاند، همچون اسحاقيه، حروفيه، حلمانيه و... از اين دستهاند.23
گفتني است كه دستهبنديهاي متنوعي از فرقهها بيان ميشود، ولي بايد توجه داشت كه برخي از دستهبنديها و انواع فرقه، برحسب اقتضاي جوامع، اختصاصي آن جامعه بوده و كمتر قابل تعميم است.
ج. ويژگيهاي فرقه
در جهان معاصر، ظهور و گسترش فرقهها، يكي از مسائل عمدۀ جوامع صنعتي غرب است. نكتة مهم دربارة شناخت فرقههاي معاصر، توجه به ماهيت و چگونگي عملكرد آنهاست. تعريف مدرن از فرقه، به هر گروهي اشاره دارد كه از عملكرد روانشناختي تكنيك كنترل ذهن براي عضوگيري و كنترل اعضايش استفاه ميكند. كنترل ذهن، مجموعهاي از تكنيكهاي رواني است كه رهبران فرقه، به صورت غيرمحسوس بر اعضا اعمال ميكنند.24
تكنيكهاي كنترل ذهن، عبارتند از:
1. فريب: آراستن ظاهر فرقه و پنهان نگهداشتن عملكردها و اعتقادات واقعي، جهت جذب افراد؛
2. ويژهسازي: القاي رهبران فرقه به اعضا كه تنها در تشكيلات آنها و با اطاعت از دستورات آنها نجات مييابند؛
3. ترس و ارعاب: ترس هميشگي اعضا از رهبر فرقه و تشكيلات؛ زيرا رهبر، مدعي اتورتية مستقيم از جانب خدا، براي كنترل تقريباً تمام شئونات زندگي فرقه است و افراد حق اعتراض و پرسش ندارند؛
4. بمبماران عشق و كنترل روابط: براي عضو جديد، دوستان فوري انتخاب ميكنند و به تدريج به او ميفهمانند كه مخالفت با آنها يا فرقه، سبب از دست دادن تمام دوستان تازهاش ميشود. همچنين در قطع ارتباط اعضا با دوستان قديم و خانواده، جهت قطع نفوذ ديگران بر او ميكوشند؛
5. كنترل اطلاعات: تلقين به فرد كه هر اطلاعاتي خارج از فرقه، شيطاني و غيرحقيقي است و فقط اطلاعات فرقه حقيقت دارد؛
6. ساختار گزارشدهي: مراقبت اعضا از يكديگر و گزارش به مقامات بالا كه به پنهان كردن عقايد و احساسات واقعي افراد ميانجامد؛
7. كنترل زمان: مشغول نگهداشتن اعضا با ملاقاتها، فعاليتها و مأموريتهاي طولاني به منظور جلوگيري از تفكر و انديشه دربارة مسائل فرقه.25
خسرو تهراني در بررسي سازمان مجاهدين خلق، معتقد است كه اين سازمان به تدريج به يك فرقه تبديل شده است. از نظر وي، ويژگيهاي فرقه شدن سازمان مجاهدين، فردگرايي محض، ويژگيهاي ممتاز رهبري مسعود رجوي، فاصلة بسيار زياد رهبري از ديگر اعضا، تقدس و دستنيافتني بودن رهبر، از دست رفتن وجهة دموكراتيكي رهبريت و نهايتاً توسّل رهبر به مقدّسات براي توجيه اعمال و اشتباهات خويش است.26
د. نظراتي پيرامون فرقه
به نظر ماكس وبر، فرقهها معمولاً در ميان افراد محروم و كساني كه در حاشية اجتماع قرار دارند، رشد ميكنند. وي اصطلاح «الاهيات خاص محرومان» را دربارة آنها به كار ميبرد. فرقهها به تبيين و توجيه وضع حاشيهاي خود و اعضاي محروم خويش ميپردازند. مهمتر اين است كه به اعضا ـ به تناسب وضع حاشية آنها يا فقري كه به آن دچارند ـ امكانات داده ميشود.27
فرقهها يا عمري كوتاه دارند يا تبديل به «نحله» ميشوند. اين بدان جهت است كه سطوح اعتقادي و شور و اشتياق لازم براي حفظ آنها نميتواند تا مدت طولاني پايدار بماند و اگر از عزلت اجتماعي و حاشيهاي بودن آنها به هر دليل كاسته شود، چه بسا باورهاي آنها فرو ريزد و اعضا جذب جامعه شوند. اين، هنگامي پيش ميآيد كه ارزشهاي موعظهشده به وسيلة فرقه، باعث ثروتمند شدن اعضا شود و بدين وسيله به حاشيهاي بودن آنها در جامعه پايان دهد.28
امروزه فرقهگرايي و انديشههاي خرافي رواج يافته و بيشتر آنها، منشأ غربي دارند. زمينههاي مذهبي باعث شده تا فعاليت كيفي و كمّي اين فرقهها، مثل رامالله، اعتكاف، شيطانپرستي، فالون دافا، اكنكار و عرفانهاي دروغين، گسترش يافته و در سالهاي اخير، بسياري از جوانان مجذوب آنها شوند. صالح سبحاني از اعضاي ارشد فرقة رامالله، پس از آگاهي و جدايي از آن فرقه گفته است:
فرقهها از نگاه بيروني، مجمعالجزايري از صحبتهاي خوب، زيبا و عامهپسند هستند و حتي مباحثي كه مطرح ميكنند، ممكن است در قالب اصول معنوي هم قابل دفاع باشد؛ اما آنچه در بررسي فِرَق از ديد پنهان ميماند، نه عقايد آنان، بلكه روابط و عملكرد تشكيلاتي آنان است كه عموماً و بلااستثنا، بر پاية مريد و مرادي است. اغلب فِرَق، فعاليتهايشان را با ظاهري زيبا و جذاب، حتي در پوشش مؤسسات رسمي و قانوني و داراي مجوز در جامعه ارائه ميدهند؛ اما با ورود به مراكز فعاليتي و بررسي روند كارها و برنامههايشان، ميتوان به ماهيت فرقهاي آنان پي برد. آنها داراي رفتارهاي دوگانه هستند. در ظاهر به مسائلي تظاهر كرده و در باطن به چيز ديگري عمل مينمايند.[29
در اغلب فرقهها، افرادي به صورت خودانتصابي در رأس قرار ميگيرند. سركردگان فرقهها مدعياند، علم ويژهاي دارند كه ديگران از آن محروماند. اين افراد، خودمحور و قدرتطلباند و خيلي به قدرتنمايي و تسلط بر امورات مريدانشان تمايل دارند. اغلب سركردگان به وسيلة بعضي مريدانِ مسخشده و فريبخورده و همدستانشان، شخصيتي خاص و منحصربهفرد در بين اعضاي فرقه و بيرون از فرقه وصف ميشوند. آنها براي خاص جلوه دادن خودشان و جذب افراد، ظواهر خاصي براي خويش درست ميكنند يا به گونهاي خاص سخن گفته و ژستهاي خاصي ميگيرند تا به اين وسيله خود را از ديگران متمايز جلوه دهند.30
نمونة بارز چنين رهبريهايي، فرقة فالون دافا در چين است كه پس از ادّعاي پيامبري، مدّعي خدايي شد و در سال 1999 م به امريكا پناهنده شد و با حمايت اين كشور به هدايت پيروانش كه به ادعاي خويش، بيش از 100 ميليون نفرند، در بيشتر از شصت كشور دنيا ـ از جمله ايران ـ پرداخت. زمينة ظهور فرقة فالون دافا در چين، كاهش شاخصهاي رفاه اجتماعي در كنار خلأ معنوي و غريزة فطري نياز به معنويت در جامعهاي با بيش از چهار دهه سابقه در ترويج باورهاي كمونيستي است كه بستري مناسب براي پذيرفتهشدن فرقههايي نوظهور مانند فالون دافا را فراهم كرده است تا رهبران آنها با ابداع مذاهبي جديد، مدعي نجات مردم از تنگناهاي اجتماعي و پاسخگوييِ نياز طبيعي آنها به توسل و كمكخواهي از نيروهاي ماورايي باشند.31
2. ويژگيهاي بهائيت به مثابة يك فرقه
با توجه به تعريفها ذكر شده از فرقه و سنجههاي حقانيت آن، بهائيت از فرقههاي گروه دوم، يعني باطل، انحرافي و گمراهكننده است؛ چراكه رهبران و پيروان اولية آنان، نخست مسلمان بودند و در سرزمينهاي اسلامي زندگي ميكردند و اين فرقه، خاستگاه اسلامي دارد. فرقة بهائيت، پس از جدايي از اسلام، اصول و فروع مورد اتفاق مسلمانان را انكار كرده و با ادعاهاي كذب خود (امامت، نبوت و خدايي) از زمرۀ مسلمانان خارج شدند و درصدد ايجاد اختلاف، تفرقهافكني و تحقق مقاصد شوم بيگانگان در سرزمينهاي اسلامي برآمدند. بر اين اساس مسلمانان، بهاييها را جزء فرقههاي اسلامي نميشمرند؛ زيرا آيين بهائيت، يك آيين ساختگي است و فقط به دليل خاستگاه و سابقۀ تاريخي بنيانگذارانش با اسلام ارتباط پيدا ميكند؛ ولي به دليل ماهيتش، چيزي جز يك آيين دستساز بشري، همچون صدها و هزاران مكتب و مسلكي كه در طول تاريخ به وجود آمدهاند، نيست و چون طرفداران آن، يكتاپرست نيستند، در رديف مشركان قرار ميگيرند و از طرف علماي اسلام (تسنن و تشيع) فرقة ضالّه و گمراه شناخته و تكفير شدهاند. براي آشكارشدن حقانيت نداشتن اين فرقه در اسلام، به چند نمونه از اين تضادها و تناقضات به اجمال اشاره ميشود:
انكار توحيد
در آيين بهائيت، نه تنها به توحيد، اشاره و تأكيد نشده، بلكه با ادعاهاي الوهيت رهبران و بنيانگذاران اين فرقه، به شرك گرفتار شده است؛ براي نمونه، سيدعليمحمد در لوح هيكلالدين، صفحة 5 گفته است: «ان علي قبل نبيل ذات الله و كينونته» يعني علي قبل نبيل (كه به حساب ابجد، نبيل 92 است و محمد هم 92) ذات خدا و كنه اوست.32 ميرزا حسينعلي بها نيز، به صراحت در كتاب اقدس ادعا ميكند: «گوش فرا دهيداي جماعت بهائيان كه خداي شما از زندان بزرگ، پيام ميدهد كه نيست خدايي جز من توانا و متكبر و خودپسند.»33
نبوت جديد
بهاييان در جهت زمينهسازي براي پذيرش نبوت ميرزاحسينعلي بهاء ميكوشيد كه عليمحمد باب را از جملة پيامبران خداوند شمرند كه به ارادة خداوند متعال، پس از رسول اكرم(ص) مبعوث شد و اهل عالم را به ديني جديد دعوت كرد. بهاييان مدعياند كه باب، دو مقام داشت: اول، پيامبري مستقل و صاحب كتاب؛ دوم، بشارتدهنده به ظهور پيامبري ديگر، به نام ميرزاحسينعلي. بدينگونه با ظهور باب و بها، شريعت اسلام الغاء شد، و شريعتي مستقل و آييني جديد به نام بهائيت پديد آمده است.34 ادعاهاي متناقض عليمحمد باب و ميرزاحسينعلي بها (بابيت، مهدويت، نبوت، الوهيت و من يظهره اللهي)، تناقضات و تعارضات دروني آموزهها، ناسازگاي با منطق و عقلانيت، وجود اشتباهات متعدد در كتابها، الواح و نامهها، نداشتن معجزهاي پذيرفتني براي اثبات پيامبري، ناتواني در پاسخگويي به علما در مناظرات و سرانجام تكذيب پيدرپي ادعاها و نوشتن توبهنامه به وسيلة باب، همگي دليلي آشكار بر بطلان چنين ادعايي است؛ چراكه با منطق و سيرۀ پيامبران و اصول اديان الهي، در ناسازگاري كامل است.35
انكار قيامت
قيامت كه يكي از اصول مسلّم اديان توحيدي است، از نگاه عليمحمد باب و ميرزاحسينعلي بهاء، موهوم و دروغ پنداشته شده است.36 بهاييان با تفسيري متفاوت از قيامت، معتقدند با ظهور ميرزاحسينعلي بهاء، قيامت بر پا شده است. اين ادعا و اين تفسير، آنقدر سست و بيبنياد و بدون پشتوانۀ ديني و منطقي است كه با اندك توجهي، بطلان آن آشكار ميشود.37
با توجه به ويژگيهايي كه براي يك فرقه ذكر شد و تعريف نسبتاً جامع و مانع مارگارت تالر سينگر از فرقه، در ادامه به ويژگيهاي بهائيت در سه زمينۀ داشتن رهبر مستبد و خودكامه، ساختار هرمي قدرت و استفاده از برنامۀ مجابسازي (كنترل ذهن) پرداخته ميشود تا مشخص شود كه اين ويژگيها، بر بهائيت منطبق است يا خير.
الف. دارا بودن رهبر مستبد و خودكامه
رهبران اولية بهائيت، افرادي باهوش و زيرك بودند كه با سوء استفاده از جهل مردم عامي و اُمّي، ادعاهاي كذب خود (بابيت، مهدويت، نبوت، ربوبيت و الوهيت) را كاملاً موجّه و مقدّس جلوه داده و با فاصله گرفتن از پيروان، تقديس و دستنيافتني بودن خويش را با گرفتن تصميمات غيردموكراتيك، توجيهپذير كردهاند.
ويژگي رجال و رهبران آسماني، ارتباط با جهان غيب و آگاهي از اخبار و اسرار پنهان هستي است و در بينش ديني تا آنجا اهميت دارد كه عملاً يكي از علايم صدق گفتار و نشانههاي حقانيت آيين و مرام كساني تلقّي ميشود كه ادعا ميكنند با خدا از راه وحي ارتباط دارند. رهبران بهائيت نيز كه ادعاي دريافت وحي از آسمان و تأسيس ديانتي الهي را دارند، مدعياند از اخبار و اسرار نهان هستي آگاهند و توانايي پيشگويي حوادث آينده تاريخ بشر را دارند. آنها در جابهجايي آثار و الواح خويش، به ديگران وعدههاي زيادي داير بر گسترش آيين خود در جهان دادهاند كه امروزه پس از گذشت مدت زماني طولاني از طرح آن وعدهها، به خوبي ميتوان دربارۀ صحت و سقم آنها داوري كرد.
نمونههايي از اين وعدهها و پيشگوييها چنين است: سيدعليمحمد باب مدعي بود: 1. به زودي علماي بزرگ اسلام، به بابيت افتخار ميكنند؛ 2. به زودي جميع اروپاييها به باب ايمان ميآورند.
حسينعلي بهاء نيز، ميگفت:
1. به زودي همة ملتهاي جهان، زير پرچم بهائيت جمع ميشوند؛
2. به زودي علماي شيعه از بهائيت استقبال ميكنند؛
3. به زودي بابيت بر جهان مسلط ميشود.
عباس افندي (عبدالبها) همچنين ميگفت:
1. به زودي بهائيت جهان را تسخير ميكند؛
2. ايران به زودي مهد نفوذ بهائيت خواهد شد؛
3. زادگاه بهاء (نور مازندران) به زودي قبلۀ آفاق ميشود؛
4. صلح عمومي در قرن بيستم استقرار خواهد يافت؛
5. امريكا در جنگ جهاني اول شركت نميكند؛
6. امريكا در امور معنوي، گوي سبقت از جهانيان خواهد ربود؛
7. امپراتوري تزاري، شكستناپذير است.38
مردم ايران در دورۀ قاجار كه دو شكست خفتبار از روسيه، آنها را منزوي و سرخورده كرده بود و با توجه به انديشههاي ظهور امام عدلگستر، در آرزوي برقراري قسط و عدل بودند، ظهور يك مدعي مانند سيدعليمحمد، موضوع خاص بودن و قداست را در اذهان مردم ايران تداعي ميكرد.39 بيان اين ادعا در چنين برهۀ حساسي، علاوه بر ويژگي زيركي سيدعليمحمد، گوياي تقدّس وي نزد مردم آن روزگار است.
قداست بخشيدن به رهبران بابيه و بهائيت، از شگردهاي ديگر آنها براي پذيرفتهشدن نزد مردم بود. بابيان و بهائيان، شب جمعه، پنجم جمادي الاولي سال 1260 قمري را كه باب، ادعاي خويش را آشكار كرد، شب مبعث نقطۀ اولي40 و آن را مبدأ تاريخ خود (تاريخ بديع) قرار دادهاند. شرافت و قداست ديگر آن شب، اين است كه ميرزا عباس (عبدالبهاء) نيز در آن شب متولد شده است.41
لقبتراشيها و عناوين مقدّس مآبانه كه رهبران اولية اين فرقه براي خود يا رهبر پيشين ابداع كردهاند ـ تا خويش را منحصربه فرد جلوه دهند ـ در همين راستا تبيين ميشود. در كتاب مطالع الانوار (تاريخ رسمي بهائيت) سيدعليمحمد باب با اين القاب يادشده و مورد ستايش قرار گرفته است: باب الله، نقطۀ اولي، نقطۀ بيان، طلعت اعلي، حضرت اعلي، ذكر الله الاعظم، حضرت ذكر، حضرت موعود مهدي، حضرت قائم، محبوب عالميان و حضرت ربّ اعلي.42 در همان كتاب، از حسينعلي بهاء نيز با القاب زير ياد شده است: حضرت بهاء الله، حسين موعود، جمال حسيني، حضرت محبوب، جمال مباركه، حضرت مقصود، من يظهرهالله و جمال اقدس الهي.43
عباس افندي (عبدالبهاء) ضمن تأييد لقبهاي «رب الجنود و مسيح موعود» براي باب و بهاء، به عنوان پيامبران پيشين، خود نيز در كتب بهائيان به چنين القابي مشهور شده است: «غصن الله الاعظم، مولي الوَري، مركز ميثاق، سرّالله الاعظم و ابن الله.»44 شوقي افندي نيز در نوشتههاي خود از زبان بهاء و عبدالبهاء، سيدعليمحمد را القابباران ميكند و خود نيز با همين ادبيات از آنها سخن گفته و مثلاً بهاء را «جمال قِدَم جل اسمه الاعظم» و عباس افندي را «حضرت عبدالبهاء روح الوجود لِعناياته الفداء» ميخواند.
منحصر به فرد جلوه دادن و برخوردار كردن رهبران از علم لدّني، شيوة ديگر آنها در ارتقاي رهبريت فرقه است. هم عليمحمدباب و هم ميرزاحسينعلي بهاء، خود را اُمّي و درسنخوانده و صاحب معجزه و كرامت در خوشنويسي و تندنويسي ميدانستند.45
هوش و ذكاوت آنها نيز، از اين ماجرا نمايان ميشود كه ميرزاحسينعلي بهاء براي زمينهسازي ادعاي جديد خويش، كوشيد تا آنچه از آثار و مكتوبات باب در دسترس بابيان بود را جمعآوري كند46 و با اين شيوه توانست كلّية اسنادي را كه روزي ممكن بود عليه وي به كار رود، به چنگ آورد. آنگاه با مراجعه به آثار باب، كوشيد تا به سبك او، آيهنويسي كند.
اختلافات و درگيريهاي طولاني ميان رهبران فرقه، جهت دستيابي به قدرت مطلق، رياكاري و تظاهر، دغلكاري و فريبكاري از ويژگيهاي رهبران اولية بهائيت است. نمونههاي آن در كتابهاي مبلغان بزرگ بهائيت كه آگاه شده و مسلمان شدند، گوياي اين مطلب است.
گفتني است كه سران اولية بهائيت، خودانتصابي بودهاند؛ اما در حال حاضر با انتخابات، برگزيده ميشوند. اين شيوه به دو علت صورت ميگيرد: اول آنكه سومين رهبر بهائيت (شوقي افندي) فرزندي نداشت كه جانشين وي شود و به نوعي بهائيت با بحران مشروعيت روبهرو شده بود؛ دوم آنكه اين انتخابات براي رهايي از اتهام انتصابي بودن و غيردموكراتيك بودن بهائيت، با قصد انحراف و فريب افكار عمومي ـ به ويژه اعضاي اغفالشده آن ـ صورت ميگيرد.47
ب. ساختار هرمي قدرت
از ابتداي ظهور بهائيت، اعمال قدرت رهبران بر اعضا به شكلهاي گوناگون وجود داشت؛ اما از دورة شوقي افندي (سومين رهبر بهائيت)، نظام و تشكيلاتي منسجم باعث دوام و گسترش بهائيت شد. شوقي با بهرهگيري از تعاليم ميرزاحسينعلي بهاء مبني بر تشكيل بيتالعدل الاعظم، براي وضع قوانين و امور جاري بهائيان48 به تقليد از اروپاييها به بهائيت صورت تشكيلات حزبي داد و محافل منتخب محلّي و ملّي را در شهر حيفاي اسرائيل پديد آورد و در برخي كشورها، آنها را به عنوان محافل مذهبي يا حتي شركتهاي تجارتي ثبت كرد تا به صورت قانوني به تبليغ بهائيت اقدام كند.49
بيتالعدل، مسئول امور روحاني و اداري جامعۀ بينالمللي بهايي است و تشريع در امور غير عبادي را انجام ميدهد. هر پنج سال يكبار، نُه نفر به وسيلة همة اعضاي محافل ملّي بهائيان جهان انتخاب ميشوند و بالاترين مرجع تصميمگيري بيتالعدل، دارالتبليغ بينالمللي است و واحدهاي ديگر، زير نظر دارالتبليغ انجام وظيفه ميكنند. هر كشور، يك محفل ملي و هر استان، يك محفل استاني و در ادامه، محفل شهرستان، محفل بخش و محفل ده قرار ميگيرد و هريك از اين محفلها، چهل لُجنه (گروه) دارند.50
وجود چنين تشكيلات منسجمِ سلسلهمراتبي و منظم، تمام اطلاعات را از پايين به رأس رسانده و تصميمات رهبران را سريع و صريح به دورترين نقاط عالم ـ حتي در يك روستا ـ منتقل خواهد كرد. پيروي از دستورات محفل ملّي، بر بهائيان آن كشور واجب است و تخلّف از آن، محروميتهاي گستردهاي را در پي دارد و متخلّفان به اشدّ وجه، مجازات ميشوند.51
ساختار قدرت به طور جدي و در كلية لايههاي تشكيلات بهائيت به خوبي ملاحظه ميشود؛ به طوريكه هيچيك از اعضا، حق ندارد از آنچه درون تشكيلات ميگذرد، بپرسد. به گفتة عباس افندي (عبدالبها)، لِم و بِم،52 هيچ جايي در بهائيت ندارد. بدين منظور تمام اعضا درگير كارهاي تشكيلاتي ميشوند و تمام وقت آنها در كلاسهاي آموزشي، مأموريتها، ضيافتهاي نوزده روزه و غيره پر ميشود53 در اين صورت قدرت انديشيدن دربارة اعمال و اهداف تشكيلات و مسائل بهائيت، از آنها گرفته ميشود.
در صورتيكه عضوي، شهامت پرسشكردن داشته باشد، با اقداماتي گشتاپوگونه به وسيلة مؤسسة معارف و لُجنة صيانت (مانند حفاظت اطلاعات) روبهرو ميشود. اين سيستم اطلاعاتي، روابط و اعضاي جديد و قديم را به طور دقيق كنترل ميكند.54
در صورتيكه عضوي مخالفت ورزد، مجازات ميشود؛ به طوريكه ادامة زندگي برايش ممكن نيست. اين مجازات، دو مرحله دارد: يكي طرد اداري و ديگري، طرد روحاني. در طرد اداري، فرد خاطي از تشكيلات بهائيت و فعاليتهاي آن كنار گذاشته ميشود و در صورت نوع و شدّت خطا، طرد روحاني ميشود. در اين حالت، فرد طردشده از جامعة بهائيت كنار گذاشته ميشود و حتي نزديكترين افراد (مثل پدر، مادر و فرزند و همسرِ) وي، حق گفتوگو و ارتباط با او را ندارند.55 نمونة آن، طرد روحاني يكي از بهائيان به نام صادق آشچي، به دستور شوقي افندي، به جرم سفر به اسرائيل، بدون اجازه و برنامهريزي تشكيلات است.56
يكي از بهائيان مسلمانشده در مصاحبهاي كه انجام داده، آورده است كه عدهاي از بهائيان، در دل مسلماناند و هيچ اعتقادي به بهائيت ندارند؛ ولي جرئت ابراز آن را ندارند؛ زيرا از تشكيلات بهائيت و مجازات سنگين طرد روحاني وحشت دارند و ميترسند كه از طرف افراد خانواده و فاميل خويش طرد شده و ادامۀ زندگي برايشان ناممكن شود.57
ج. استفاده از تكنيك كنترل ذهن
در تعريف فرقه، بيان شد كه سينگر ويژگيِ دارا بودن تكنيك كنترل ذهن را شاخصترين و مهمترين ويژگي هر فرقه ميداند. بهائيت از ابتداي تأسيس، به امر تبليغات، اهميت زيادي ميداده است. از زمان شوقي افندي، اين تبليغات بر اساس اصول روانشناختي و با برنامهريزيهاي دقيق تشكيلاتي (همچون نقشة دهساله) همراه بوده58 و امروزه نيز، با طراحي تبليغاتي به اسم طرح روحي، انجام ميشود.
طرح روحي يكي از بهائيان مهاجر ايراني به نام روحي ارباب، چند سال پيش طراحي و پس از بررسي و اجراي آزمايشي در كلمبيا به تصويب بيتالعدل رسيد و براي اجرا در كل جهان، يك راهنماي عمل شد و به تمام محافل بهايي ابلاغ گرديد. مهمترين هدف آن، ايجاد بسترهاي لازم براي افزايش آمار تعداد بهاييان است.59 حدود يكصد مؤسسة آموزشي، احداث شده و زمانبنديهايي تحت عنوان نقشههاي پنجساله و نقشههاي چهارساله، طراحي شده است. شعار اصلي نقشة پنجساله، «دخول افواج مقبلين» نام دارد و براي كشورهاي اسلامي ـ به ويژه خاورميانه ـ استراتژي ويژهاي به نام استراتژي خاموش و پنهان، با زمانبندي بيشتري در نظر گرفته است.60
طرح روحي در ايران از شانزده سالگي آغاز ميشود و جذب افراد به بهائيت با امور ظاهرالصلاحي همچون كارهاي خيريه و عامالمنفعه، نظير عيادت از بيماران در بيمارستانها، نظافت پاركهاي محل و معابر كوهستاني، مراجعه به آسايشگاه سالمندان و كمك به سالخوردگان و... انجام ميشود. بهرهبرداري از دوستان دوران مدرسه، مهاجران فقير افغاني، كمك مالي به خانوادههاي مستمند و ايجاد كلاسهاي آشپزي و هنري، رفت و آمد به كتابخانهها و سمينارهايي كه در فرهنگسراها برگزار ميشود، وسيلهاي براي ايجاد ارتباط مخفي و سپس تبليغ بهائيت است.61
به گفتة يك بهايي مسلمانشده، «هدف اصلي تبليغات بهائيت، جذب افرادي است كه از اسلام آگاهي ندارند يا مورد تبليغ سوء قرار گرفتهاند؛ يا اينكه تدين نداشته و به مسائل مذهبي مقيّد نباشند. در كل، علاقهاي كه هر كس به دين خود دارد را نداشته باشند. يك عده هم كساني هستند كه فكر ميكنند اگر وارد اين تشكيلات شوند، پولدار ميشوند، يا خانمهايي كه دلشان ميخواهد حجاب نداشته باشند. آنها ميگويند براي اينكه حرفهاي ما را بشنوي، بايد تعصب را كنار بزني.»62 به اين ترتيب، فرد ذهن خود را از مطالب پيشين پاك ميكند و حرفها، اصول و اعتقادات بهائيت، به تدريج جايگزين آنها ميشود.
بهائيت از دورة كودكي، در مهدكودكها تا پايان عمر، براي هر فرد بهايي برنامه دارد. با تشكيل كلاسهاي عقيدتي، موسيقي، تفريحي، ضيافتهاي نوزده روزه، انجام دادن مأموريتهاي تبليغي، مراسم دعا و بسياري برنامههاي ديگر، كنترل زمان صورت ميگيرد و اين مشغوليتها موجب عدم تفكر فرد به مسائل شخصي خود، عقايد القاءشده به او و حتي انديشيدن به دوستان و خانوادة خويش ميشود.63
فردي بهايي كه پس از آگاه و تبري جستن از بهائيت و گرايش به اسلام، خاطرات خويش را بيان كرده، ميگويد: «[زماني كه] معلم مهد كودك بهائيان شدم، برنامههايي كه به من ميدادند تا به بچهها بياموزم، كاملاً در راستاي شستوشوي مغزي آنها بود و من ميديدم كه چگونه از سه سالگي، كودكان را به اسلام و مسلمانان بدبين ميكردند و مغز كوچك آنها را با خرافات و اوهامي كه ارمغان بهاء و عبدالبهاء بود، پر ميكردند و چگونه با آوردن مثالها و بيان داستانهايي، آنان را از خارج شدن از بهائيت ميترساندند و با [وجود] اين ترس و وحشي كه در دل كودكان از انتخاب راهي به جز راه بهاء ميانداختند و با وحشتي كه آنان از طرد شدن و اخراج شدن از خانه و خانواده داشتند، شعار بياساس تحري حقيقت را سر ميدادند.»64
تشكيلات بهائيت براي عضو تازهوارد، دوستان جديد موردنظر خود را انتخاب ميكند و ميكوشد تمام روابط موازي فرد با ديگران قطع شود و يا به كمترين حد برسد. فرد جذبشده از آنچه در تشكيلات در جريان است، ناآگاه نگه داشته ميشود. انسان ذاتاً خداجوست؛ از اينرو، براي اعضا، بسيار دشوار است كه مورد غضب واقع شوند؛ زيرا به آنها القا شده كه ترك تشكيلات، مساوي با ترك خداست. سيستم تنبيه و مجازات (طرد اداري و روحاني)، حربة مناسبي براي كنترل اعضا، درون تشكيلات است و پنهان ماندن حقايق ـ به ويژه براي جوانان و نوجوانان ـ امري ضروري است؛ به طوريكه با انتشار مجلة ايام در 6 شهريور 1386، تحت عنوان بهائيت آنگونه كه هست، تشكيلات بهائيت اطلاعيهاي را براي عدم مطالعه آن صادر كرد كه در ضيافتهاي همان ماه مطرح شد.65
تشكيلات بهائيت در پوشش فعاليتهاي اقتصادي و امور عامالمنفعه، به تبليغ و جذب افراد جديد اقدام ميكند. يكي از كارمندان شركت آبميوۀ راني، پس از پي بردن به ماهيت اصلي اين شركت، پس از استعفا كردن، دست به افشاگري زده است. مديران بهايي اين شركت، با اموري چون دعوت به مراسم، بذل و بخششهاي بيحساب، تأمين وسايل رفاهي و تجملّي، حقوق بالاي نامتعارف، پاداشهاي چندماهه، هديههاي گرانبها به مناسبتهاي گوناگون، ترتيب دادن مسافرتهاي تفريحي و امثال آنها، كارمندان شركت را جذب اخلاق و رفتار خود كرده و به تدريج انديشهها و اعتقادات بهائيت را تبليغ ميكردند. پس از جذب افرادي كه قيد و بند چنداني در دين نداشتتند، از آنها براي توزيع جزوههاي تبليغي در نقاط گوناگون كشور استفاده ميكردند.66
تبليغ، جذب و نگهداري اعضا به وسيلة تشكيلات بهائيت، در اولويت قرار دارد و براي گسترش امور تبليغي، از هر نوع تكنيك و اصل روانشناسي استفاده ميكند.
نتيجهگيري
بهائيت، آسماني و الهي نبوده و بر اثر خواست نفساني و شيطاني عدهاي شكل گرفته است؛ از اينرو، عقايد و باورهاي آنها نيز با اصول مشترك اديان الهي (توحيد، نبوت و معاد) در تضاد و تناقض است. اين تناقضات به حدي در متون بهايي و مسائل عقيدتي زياد است كه رهبران اين فرقه براي فرار از اين تناقضات و اغلاط فراوان، مجبور شدهاند در صدسالة اخير، چند بار منابع مذهبي فرقۀ خود را تغيير داده، تصحيح كرده يا آنها را دور از دسترس پيروان خويش قرار دهند؛ تا آنجا كه دسترسي و مطالعۀ برخي از منابع اصلي بهائيت ـ حتي براي پيروان آن ـ ممنوع است.
با توجه به مفهوم و تعريف فرقه و ويژگيهاي آن ـ به ويژه سه ويژگي ذكر شده به وسيلة سينگر ـ رهبران اولية بهائيت؛ با هوش، زيرك، مغلطهگر، مقدسمآب، رياكار و مستبد بودند و با اين ويژگيها و نيز به رغم حمايت بيگانگان، موفق شدند افراد سادهلوح را فريب داده و اهداف خود را پيش برند. پس از رهبران خودانتصابيِ اولية بهائيت، رهبران بعدي به قصد فريب افكار عمومي، با انتخابات برگزيده ميشوند؛ ولي همچنان عملكرد آنان با شيوهاي مدرن، همسو با رهبران اوليه است.
وجود تشكيلات منسجم بيتالعدل الاعظم، سلطة رهبران بهائيت را بر اعضاي خود، تا دورافتادهترين روستاهاي جهان ممكن ساخته است. وجود ساختار هرمي قدرت، انتقال سريع اطلاعات را از قاعدة هرم به رأس آن و در نتيجه، تصميمگيري رهبران و اعمال قدرت مطلقة آنان را آسان كرده است و هيچيك از اعضا، حق پرسش و چونوچرا ندارند و در صورت پرسش، با لُجنة اطلاعاتي صيانت روبهرو ميشود و اگر امتناع ورزد، با سيستم تنبيهي طرد اداري و طرد روحاني، مجازات خواهد شد.
بهرهگيري تشكيلات بهائيت از تكنيك رواني كنترل ذهن، عضوگيري اعضاي جديد را با فريب و كنترل آنها را به صورت غيرمحسوس، ممكن ساخته است. اهميت تبليغات براي بهائيان، باعث طراحي و اجراي برنامههايي چون طرح روحي، جهت افزايش تعداد آنها در جهان شده است. در اين شيوة تبليغي، ضمن پنهان نگهداشتن اهداف و افكار اصلي تشكيلات، با توسل به امور ظاهرالصلاح، به جذب افراد ـ به ويژه جوانان ـ پرداخته و با پاك كردن افكار پيشين، اعتقادات بهائيت را جايگزين آن ميكنند و در انجام اين مراحل، با بمباران محبّت، نيتهاي خويش را عملي ميسازند.
نتيجة نهايي اينكه علماي اسلام و مراجع عظام تقليد، به سبب انحراف بهائيت از اصول و فروع مسلّم اسلام، آن را يك فرقة ضالّه ميدانند و ويژگيهاي يك فرقه، از جمله داشتن رهبران مستبد و خودكامه، ساختار هرمي قدرت و استفاده از تكنيك كنترل ذهن، بر بهائيت قابل انطباق است.
1. علي ربانيگلپايگاني، فرق و مذاهب كلامي، ص 346-336.
2. محمدجواد مشكور، فرهنگ فرق اسلامي، 91-88.
3. سعيد زاهد زاهداني، بهائيت در ايران، ص 146-145.
4. رضا برنجكار، آشنايي با فرق و مذاهب اسلامي، ص 73-65.
5. افندي شوقي، قرن بديع «نوروز 101 بديع»، ترجمة نصرالله مودت، ج 2، ص 122.
6. يعني كسي كه خدا او را آشكار مي كند، عنواني است كه باب، بعد از ادعاي شريعت جديد و تاليف كتاب بيان، براي موعود بيان انتخاب كرد و زمان ظهورش را دو هزار سال بعد وعده كرد.
7. علي رباني گلپايگاني، همان، ص 350-343.
8. سعيد زاهد زاهداني، همان، ص 196.
9. همان، ص 150.
10. محمود صدري، «بهائيت»، دانشنامة جهان اسلام، ج 4، ص 733.
11. knight hood
12. علي رباني گلپايگاني، همان، ص 347.
13. همان، ص 348.
14. فضل الله مهتدي صبحي، خاطرات صبحي درباره بهائيگري، ص 16-10.
15. اسماعيل رائين، انشعاب در بهائيت پس از مرگ شوقي رباني، ص 233-229.
16. همان.
17. sect
18. محمد معين، فرهنگ فارسي، ص 754.
19. حسن انوري، فرهنگ بزرگ سخن، ص 5319.
20. علي آقا نوري، خاستگاه تشيع و پيدايش فرقههاي شيعي در عصر امامان، ص 12.
21. علي آقا بخشي، و مينو افشاريراد، فرهنگ علوم سياسي، ص 482.
22. http://www.cultwatch.com
23. محمد جواد مشكور، همان، ص 45، 164،153.
24. عليرضا محمدي، همان، ص 174.
25. «فرقهها چگونه عمل ميكنند»، ويژه نامة كژ راهه ضميمة جام جم، اسفند 1386.
26. http://www.shahrvandemroz.blogfa.com/post-609.aspx
27. استفن مور و سينكلر استفن پ، ديباچه اي بر جامعه شناسي، ترجمه مرتضي ثاقبفر، ص 340.
28. همان، 341-340
29. صالح سبحاني، «پله پله تا سياهي»، سراب، ويژهنامه فرقههاي منحرف نوپديد، ص 39.
30. همان، ص 40.
31. آناهيتا احمدي، «خدايي كه به آمريكا پناهنده شد»، سراب، ويژه نامة فرقههاي منحرف نوپديد، ص 56-57
32. عليرضا محمدي، جريان شناسي بهائيت، ص 193.
33. حسينعلي نوري، اقدس، ص 77.
34. عليرضا محمدي، همان، ص 196.
35. محمدباقر نجفي، بهائيان، صفحات مختلف.
36. خندق آبادي، جامعة جعفريه، ص 36.
37. www.andisheqom.com
38. مجتبي نيكوصفت، «وعدههاي بيبنياد، پيشگوييهاي معكوس»، تاريخ معاصر ايران، ش48ـ47، ص 548ـ531.
39. سعيد زاهد زاهداني، همان، ص 53.
40. از القاب باب است.
41. جي.اي اسلمنت، بهاءالله و عصر جديد، ص 58.
42. عبدالحميد اشراق خاوري، مطالع الانوار (تلخيص تاريخ نبيل زرندي)، ص 8 و12و20
43. همان 10 و 20.
44. عبدالحميد اشراق خاوري، گنجينۀ حدود واحكام، ص 421.
45. سعيد زاهد زاهداني، همان، ص 302-295.
46. شوقي افندي، قرن بديع «نوروز 101 بديع»، ص 146.
47. http://www.baharoom.ir
48. حسينعلي نوري، همان، ص 42.
49. شوقي افندي، ص 42-41.
50. اسماعيل رائين، همان، ص 176.
51. زاهد غفاريهشجين و اكّار، «بهائيت و سياست و مناسبات آن با دول خارجي». رهيافت انقلاب اسلامي، ش 14، ص 57-54.
52. چون و چرا.
53. مهناز رئوفي، ساية شوم، ج 32، ص 79 – 25.
54. عليرضا محمدي، همان، ص 177.
55. عليرضا روزبهاني بروجردي، در جستجوي حقيقت (كاوشي در فرقه بهائيت)، ص 87-86.
56. افندي شوقي، توقيعات مباركه ( لوح قرن)، ص 41.
57. ويژه نامۀ ايام، 1386: 59
58. ليلا چمنخواه، «سياستهاي دولت پهلوي در قبال اقليت بهائي 1357-1332»، پايان نامه دكتراي دانشگاه تربيت مدرس، ص 124.
59. بهائيان بنا بر دستور بيت العدل موظف به افزايش آمار خود در جهان هستند. به عنوان مثال تا سال 2021 كه يكصدمين سالگرد در گذشت عباس افندي (عبد البهاء) است، ده درصد از جمعيت ايران، بايد بهائي شوند.
60. «ماهيت و اهداف طرح روحي»، روزنامه كيهان، 22/6/1385. ص 8.
61. همان
62 عليرضا محمدي، همان، ص 154-153.
63. http://www.baharoom.ir
64. «بهائيت؛ آنگونه كه هست»، ويژه نامه ايام، ضميمه جام جم، شهريور 1386، ص 59.
65. همان.
66. http://www.baharoom.ir
منابع
احمدي، آناهيتا، «خدايي كه به آمريكا پناهنده شد»، سراب، ويژه نامة فرقههاي منحرف نوپديد، ضميمة جام جم، مرداد ماه 1388، ص 56-57.
اسلمنت، جي.اي، بهاءالله و عصر جديد، حيفا، چاپ محفل روحاني بهائيان، 1932.
اشراق خاوري، عبدالحميد، گنجينۀ حدود واحكام، چ سوم، تهران، موسسۀ ملي مطبوعات امري، 1327.
اشراق خاوري، عبدالحميد، مطالع الانوار (تلخيص تاريخ نبيل زرندي)، تهران، موسسۀ ملي مطبوعات امري، بيتا.
افندي، شوقي، توقيعات مباركه (لوح قرن)، بيجا، بينا، بيتا.
ـــــ، قرن بديع «نوروز 101 بديع»، ترجمة نصرالله مودت، تهران، مؤسسة ملي مطبوعات امري، بيتا.
انوري، حسن، فرهنگ بزرگ سخن، تهران، سخن، 1381.
آقا بخشي، علي و مينو افشاري راد، فرهنگ علوم سياسي، ويرايش ششم، تهران، چاپار، 1383.
آقانوري، علي، خاستگاه تشيع و پيدايش فرقههاي شيعي در عصر امامان، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي، 1385.
برنجكار، رضا، آشنايي با فرق و مذاهب اسلامي، قم، طه، 1379.
تسخيري، محمدعلي، تقارير عن المؤتمرات الدوليه، محورالاول مع مؤتمرات مجمع الفقه الاسلامي، بيروت، دار احيأ التراث العربي، 1424 قمري [2003 ميلادي]. 1382.
چمنخواه، ليلا، «سياستهاي دولت پهلوي در قبال اقليت بهايي 1357-1332»، پايان نامه دكتراي دانشگاه تربيت مدرس.
خندق آبادي، ، جامعة جعفريه، تهران، كتابفروشي و چاپخانة پامنار، 1335.
دانش، جابر، جامعه شناسي دين، تهران، دفتر نشر معارف، 1386.
رائين، اسماعيل، انشعاب در بهائيت پس از مرگ شوقي رباني، تهران، موسسه رائين، 1357.
رباني گلپايگاني، علي،فرق و مذاهب كلامي، قم، مركز جهاني علوم اسلامي، 1383.
روز بهاني بروجردي، عليرضا، در جستجوي حقيقت (كاوشي در فرقه بهائيت)، چ دوم، قم، مركز مديريت حوزة علميه قم، 1389.
رئوفي، مهناز، ساية شوم، [نيمة پنهان، جلد 32]، تهران، كيهان، 1388.
زاهد زاهداني، سعيد، بهائيت در ايران، چ پنجم، تهران، مركز اسناد انقلاب اسلامي، 1390.
سبحاني، صالح، «پله پله تا سياهي»، سراب، ويژه نامه فرقههاي منحرف نوپديد، ضميمة جام جم، مرداد 1388، ص 43-40.
شاكرين، حميدرضا، «چرا اسلام؟». ماهنامة معارف، ش51، آذرماه، 1386، ص 67-50.
صدري، محمود، «بهائيت». دانشنامة جهان اسلام، تهران، بنياد دايرةالمعارف اسلامي، ص 19-16؛ ج 4 ص 733، 1375.
غفاري هشجين، زاهد و اكّار، حميد، «بهائيت و سياست و مناسبات آن با دول خارجي». رهيافت انقلاب اسلامي، سال پنجم، ش 14، بهار، ص 68-51.
گيندز، آنتوني، جامعه شناسي، ترجمة منوچهر صبوري، چ نهم، تهران، ني، 1382.
محمدي، عليرضا، 1389، جريان شناسي بهائيت، چ دوم، قم، دفتر نشر معارف، 1382.
مشكور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامي، چ سوم، مشهد، آستان قدس رضوي، 1375.
معين، محمد، فرهنگ فارسي، تهران، امير كبير، 1362.
مور، استفن و سينكلر استفن پ، ديباچهاي بر جامعه شناسي، ترجمه مرتضي ثاقبفر، تهران، ققنوس، 1376.
مهتدي صبحي، فضلالله، خاطرات صبحي درباره بهائيگري، چ سوم، تبريز، چاپخانه علميه، 1344.
نجفي، محمدباقر، بهائيان، تهران، مشعر، 1380.
نوري، حسينعلي، اقدس، بيجا، بينا، بيتا.
نيكوصفت، مجبتي، «وعدههاي بي بنياد، پيشگوييهاي معكوس»، تخصصي تاريخ معاصر ايران، سال 12 ش 48ـ47، پاييز و زمستان، 1387، ص 569-531.
هميلتون، ملكم، جامعهشناسي دين، ترجمه محسن ثلاثي، تهران، موسسه فرهنگي انتشاراتي تبيان، 1377.
«ماهيت و اهداف طرح روحي»، روزنامه كيهان، 22/6/1385، ص 8.
«ويژه نامه ايام، بهائيت؛ آنگونه كه هست»، ضميمه جام جم، شهريور 1386.
«ويژه نامة كژ راهه، فرقهها چگونه عمل ميكنند»، ضميمة جام جم، اسفند1386.
www.andisheqom.com
http://www.iran-aawa.com/index.php?option=com
http://www.iraninterlink.org/files/farsi%20pages%2026cultinformationcentre-html
http://www.bashgah.net/fa/content/show/34175
http://www.baharoom.ir
http://www.cultwatch.com
http://zaviyehe-enheraf.persianbloy.ir/page/forger
http://www.shahrvandemroz.blogfa.com/post-609.aspx
http://www.gozashtehalayande.blogfa.com/post-99.aspx
http://www.whatnextiournal.co.uk/pages/Newint/Tedothml
http://en.wikipedia.org/wiki/sectarianism
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مقدمه
بهائيت، منشعب از بابيگري است. بابيگري نيز، انشعابي از فرقة شيخيه است كه از انديشههاي شيخاحمد احسايي در قرن دوازدهم هجري پديد آمد.1 بنيانگذار بابيگري، سيدعلي محمد شيرازي، ملقّب به باب است كه در كربلا در كلاس درس سيدكاظم رشتي، شاگرد شيخاحمد احسايي، شركت كرد و پس از مرگ استاد، خود را باب امام زمان? خواند و گروهي از افراد سادهلوح يا فرصتطلب با انگيزههاي گوناگون به وي گرويدند. ادعاهاي او به مهدويت، رسالت و سپس ربوبيت و الوهيت گسترش پيدا كرد كه با درايت اميركبير، بساط بابيگري با اعدام وي خاتمه يافت.2
ميرزاحسينعلي نوري، معروف به «بهاءالله» پس از غلبه بر برادر و رقيب خود، ميرزا يحيي، معروف به «صبح ازل»، جانشين باب شد. به دنبال بروز شورشهاي بابيان، ميرزاحسينعلي به عراق تبعيد شد؛3 پس از قتل اميركبير، به ايران بازگشت؛ اما سوءقصد دو تن از بابيان به ناصرالدين شاه و نقش مشهود ميرزاحسينعلي در اين ترور، حكومت را مصمم به دستگيري او كرد. پناهنده شدن او به سفارت روس و حمايت شخص سفير روس به انتقال وي به بغداد انجاميد. در بغداد مورد حمايت دولتهاي انگليس و فرانسه قرار گرفت و والي بغداد براي او مقرري تعيين كرد.4 در اين زمان، برادرش، ميرزايحيي صبح ازل، با لباس مبدل، خود را به عراق رساند و به تدريج اجتماعي از بابيان در خاك عراق ايجاد شد كه مهمترين هدفشان، اذيت و آزار شيعيان بود.5
درگيريهاي دو برادر در بغداد كه به قتل، غارت و خرابكاريها ديگر انجاميد، دولت عثماني را به تبعيد آنها به استانبول و سپس ادرنه مجبور كرد. در همين زمان، ميرزاحسينعلي ادعا كرد «من يظهره الله»6 است. اين ادعا باعث اختلاف شديد دو برادر و در نتيجه جدايي بابيان شد؛ اطرافيان ميرزا يحيي «فرقۀ ازليه» و پيروان ميرزاحسينعلي «فرقۀ بهائيه» ناميده شدند. و آنهايي هم كه به اين دو برادر ملحق نشدند، بر نام پيشين (بابي) باقي ماندند.7 اين جدايي و اختلاف شديد، ميان دو برادر باعث شد كه حكومت عثماني، بهاءالله و پيروانش را به عكا در فلسطين و ميرزايحيي را به قبرس تبعيد كند.8 از اين زمان به بعد، ميرزا حسينعلي از بابيت دست كشيد و رسماً خود را پيامبر ناميد و فرقۀ بهائيت را بنيان گذاشت كه روسيه و سپس انگليس از آن حمايت كردند. او پس از نه سال در شهر عكا درگذشت و قبرش، قبلة پيروانش شد.9
پس از مرگ ميرزاحسينعلي، ميان دو پسرش بر سرجانشيني او، اختلافات و درگيريهاي زيادي رخ داد. سرانجام عباس افندي، معروف به عبدالبها، بر برادرش محمدعلي چيره شد و به مقام رهبري بهائيان رسيد. به تجديد حيات بهائيت پرداخت.10 وي در جنگ جهاني اول با خدمت به دولت انگليس، به دريافت لقب «سر» و نشان «نايت هود»11 از آن دولت مفتخر شد و پس از آن ابزار سياست انگليس و بعدها امريكا شد.12 او در سال 1911 م به اروپا و امريكا سفر كرد و با تأثيرپذيري از انديشههاي مدرنيسم و اومانيسم قرن نوزدهم در غرب، تعاليم باب و بها را بر اساس آنها، تجديدحيات كرد.13
پس از مرگ عبدالبها، طبق وصيتش، نوۀ دختري او، شوقي افندي كه تربيتيافته انگليسيها بود، در سال 1300 ش به رهبري بهائيت رسيد و خود را ولي امر الله ناميد.14 بهائيت در زمان شوقي، صاحب تشكيلات منسجمي همانند فراماسونري شد و به تبليغ در جهان پرداخت؛ اما فساد اخلاقي شوقي باعث بروز اختلافات، انشعابات و رويگرداني عدهاي از نزديكان عبدالبهاء از بهائيت شد.15 پس از شوقي، سران مهم فرقه، در كنفرانس لندن (1342ش)، نه نفر را به عنوان اعضاي بيتالعدل انتخاب، و مكان آن را به شهر حيفاي اسرائيل منتقل كردند.16
بهائيت از زمان ميرزاحسينعلي بهاء ـ كه ادعاي پيامبري كرد ـ نخست به وسيلة امپراتوري روسيه و در زمان عباس افندي (عبدالبهاء) توسط انگليس، امريكا و رژيم صهيونيستي به رسميت شناخته شد و با حمايت آنان به تبليغ در جهان ادامه داد. با مطالعۀ سير تحولات بهائيت و سركردگان آن از هنگام ظهورش تاكنون، ويژگيهاي فرقه در آن آشكار است؛ از اينرو، اين تحقيق در پي جواب دادن به اين پرسشهاست كه چرا بهائيت يك فرقه است؟ آيا ويژگيهاي يك فرقه، قابل انطباق به بهائيت است؟ چرا علماي اسلام و مراجع تقليد، بهائيت را يك فرقة گمراه ميدانند؟
اين تحقيق از انواع تحقيقات كيفي بوده و روش انجام آن، جستوجوي اسنادي و كتابخانهاي است كه با بررسي كتب، آثار و متون تاريخي و مذهبي انجام شده است. شيوة گردآوري دادهها، مطالعه و بررسي منابع ذكر شده و سپس فيشبرداري و استفاده از آنها بوده است. با توجه به اينكه در برخي موارد دسترسي مستقيم به اسناد و مدارك مرتبط با موضوع، امكانپذير نبوده است، كوشيدهايم در اينگونه موارد به سايتهاي اينترنتي مرتبط مراجعه شود.
1. كليات و مباني نظري فرقه
الف. مفهوم و تعريف فرقه
فرقه،17 در لغت به معناي «دسته، طايفه، مسلك، حزب، بخش، بريدن، قسمت كردن و گروهي از مردم» است18 و «گروه يا جماعتي كه اهداف، نظام اعتقادي يا ويژگيهاي يكسان و مشترك داشته باشند؛ مانند فرقههاي تصوف.»19
در اصطلاح علم كلام نيز، به عدهاي از مردم گفته ميشود كه به دليل اختلاف در مسائل اعتقادي، از پيروان يك دين جدا شده و عقايد و تبيينهاي خاصي از آن دين را انتخاب كنند.20 فرقه در فرهنگ علوم سياسي، چنين تعريف شده است: «بخشي از جامعه كه از مذهب رسمي جدا شده يا به آييني گرويده باشد كه به وسيلة همگان به رسميت شناخته نشده است. با نگاهي سهلانگارانه، به هر نوع جنبش جداييطلب (ملّي، زباني، مذهبي، سياسي و غيره) به كار ميرود.»21
ابراهيم خدابنده در سايت ديدهبان فرقه آورده است: «مارگارت تالر سينگر، فرقه را با سه ويژگي اصلي؛ الف. داشتن رهبر مستبد و خودكامه؛ ب. ساختار هرمي قدرت؛ ج. استفاده از برنامة مجابسازي (بازسازي فكر يا شستوشوي مغزي)، وصف ميكند. اين در حالي است كه داشتن يك يا دو ويژگي از اين ويژگيها، براي شناسايي جمعي به عنوان فرقه، كفايت نميكند.22
در جمعبندي ميتوان گفت فرقهها با سه ويژگيِ بيانشده از طرف سينگر بيان ميشوند؛ به شرطي كه اين سه ويژگي با شدت و استمرار در جمعي وجود داشته باشد. همچنين از بين اين سه ويژگي، داشتن برنامة كنترل ذهني كه به عنوان تعريف مدرن از فرقه به كار ميرود، شاخصترين و اصليترين ويژگي فرقهها ميتواند مورد تأكيد قرار گيرد.
ب. انواع فرقه
با گسترش ديدگاهها، ميتوان دستهبنديهاي متنوعي را براي فرقهها ذكر كرد. اين دستهبنديها ميتوانند براساس چگونگي شكلگيري، نوع فعاليت، هدف فرقه و... انجام شوند. حتي ممكن است از نظر زماني به فرقههاي قديمي و فرقههاي نوظهور معتقد بود و يا به تفكيك فرقههاي مذهبي از فرقههاي سياسي پرداخت. صاحبنظران، دستهبنديهاي ديگري را هم در اينباره ذكر كردهاند كه در ادامه به چند نمونة آن اشاره ميشود.
محمدجواد مشكور معتقد است فرقههاي اسلامي را ميتوان در دو گروه جاي داد؛ گروه اول، فرقههايي كه در پارهاي مسائل اعتقادي و يا تبيين آن مسائل با مسلمانان ديگر اختلاف دارند و گاهي در احكام فرعي نيز، برخلاف مسلمانان ديگر عمل ميكنند؛ ولي در اصول، همچنان با آنها همعقيدهاند و به فروعي چون نماز و روزه عمل ميكنند؛ مانند فرقههاي اهل حديث، معتزله، اشاعره، زيديه و امثال آنها. گروه دوم، فرقههايي كه منشأ آنها دين اسلام است، ولي به دليل افراط و تفريطهاي رهبران و پيروانشان، آنچنان از دين اسلام دور افتادهاند كه هيچگونه وجه اشتراكي با مسلمانان ندارند و نه تنها در مسائل فرعي، بلكه در مسائل اصلي نيز، معارف اسلامي را تحريف، و در نهايت آنها را انكار كردهاند. فرقههاي معروف به غالي كه رهبران خود را به مقام ربوبيت رسانده و به جاي معاد به تناسخ معتقدند و در انجام فروع دين دچار اباحيگري شدهاند، همچون اسحاقيه، حروفيه، حلمانيه و... از اين دستهاند.23
گفتني است كه دستهبنديهاي متنوعي از فرقهها بيان ميشود، ولي بايد توجه داشت كه برخي از دستهبنديها و انواع فرقه، برحسب اقتضاي جوامع، اختصاصي آن جامعه بوده و كمتر قابل تعميم است.
ج. ويژگيهاي فرقه
در جهان معاصر، ظهور و گسترش فرقهها، يكي از مسائل عمدۀ جوامع صنعتي غرب است. نكتة مهم دربارة شناخت فرقههاي معاصر، توجه به ماهيت و چگونگي عملكرد آنهاست. تعريف مدرن از فرقه، به هر گروهي اشاره دارد كه از عملكرد روانشناختي تكنيك كنترل ذهن براي عضوگيري و كنترل اعضايش استفاه ميكند. كنترل ذهن، مجموعهاي از تكنيكهاي رواني است كه رهبران فرقه، به صورت غيرمحسوس بر اعضا اعمال ميكنند.24
تكنيكهاي كنترل ذهن، عبارتند از:
1. فريب: آراستن ظاهر فرقه و پنهان نگهداشتن عملكردها و اعتقادات واقعي، جهت جذب افراد؛
2. ويژهسازي: القاي رهبران فرقه به اعضا كه تنها در تشكيلات آنها و با اطاعت از دستورات آنها نجات مييابند؛
3. ترس و ارعاب: ترس هميشگي اعضا از رهبر فرقه و تشكيلات؛ زيرا رهبر، مدعي اتورتية مستقيم از جانب خدا، براي كنترل تقريباً تمام شئونات زندگي فرقه است و افراد حق اعتراض و پرسش ندارند؛
4. بمبماران عشق و كنترل روابط: براي عضو جديد، دوستان فوري انتخاب ميكنند و به تدريج به او ميفهمانند كه مخالفت با آنها يا فرقه، سبب از دست دادن تمام دوستان تازهاش ميشود. همچنين در قطع ارتباط اعضا با دوستان قديم و خانواده، جهت قطع نفوذ ديگران بر او ميكوشند؛
5. كنترل اطلاعات: تلقين به فرد كه هر اطلاعاتي خارج از فرقه، شيطاني و غيرحقيقي است و فقط اطلاعات فرقه حقيقت دارد؛
6. ساختار گزارشدهي: مراقبت اعضا از يكديگر و گزارش به مقامات بالا كه به پنهان كردن عقايد و احساسات واقعي افراد ميانجامد؛
7. كنترل زمان: مشغول نگهداشتن اعضا با ملاقاتها، فعاليتها و مأموريتهاي طولاني به منظور جلوگيري از تفكر و انديشه دربارة مسائل فرقه.25
خسرو تهراني در بررسي سازمان مجاهدين خلق، معتقد است كه اين سازمان به تدريج به يك فرقه تبديل شده است. از نظر وي، ويژگيهاي فرقه شدن سازمان مجاهدين، فردگرايي محض، ويژگيهاي ممتاز رهبري مسعود رجوي، فاصلة بسيار زياد رهبري از ديگر اعضا، تقدس و دستنيافتني بودن رهبر، از دست رفتن وجهة دموكراتيكي رهبريت و نهايتاً توسّل رهبر به مقدّسات براي توجيه اعمال و اشتباهات خويش است.26
د. نظراتي پيرامون فرقه
به نظر ماكس وبر، فرقهها معمولاً در ميان افراد محروم و كساني كه در حاشية اجتماع قرار دارند، رشد ميكنند. وي اصطلاح «الاهيات خاص محرومان» را دربارة آنها به كار ميبرد. فرقهها به تبيين و توجيه وضع حاشيهاي خود و اعضاي محروم خويش ميپردازند. مهمتر اين است كه به اعضا ـ به تناسب وضع حاشية آنها يا فقري كه به آن دچارند ـ امكانات داده ميشود.27
فرقهها يا عمري كوتاه دارند يا تبديل به «نحله» ميشوند. اين بدان جهت است كه سطوح اعتقادي و شور و اشتياق لازم براي حفظ آنها نميتواند تا مدت طولاني پايدار بماند و اگر از عزلت اجتماعي و حاشيهاي بودن آنها به هر دليل كاسته شود، چه بسا باورهاي آنها فرو ريزد و اعضا جذب جامعه شوند. اين، هنگامي پيش ميآيد كه ارزشهاي موعظهشده به وسيلة فرقه، باعث ثروتمند شدن اعضا شود و بدين وسيله به حاشيهاي بودن آنها در جامعه پايان دهد.28
امروزه فرقهگرايي و انديشههاي خرافي رواج يافته و بيشتر آنها، منشأ غربي دارند. زمينههاي مذهبي باعث شده تا فعاليت كيفي و كمّي اين فرقهها، مثل رامالله، اعتكاف، شيطانپرستي، فالون دافا، اكنكار و عرفانهاي دروغين، گسترش يافته و در سالهاي اخير، بسياري از جوانان مجذوب آنها شوند. صالح سبحاني از اعضاي ارشد فرقة رامالله، پس از آگاهي و جدايي از آن فرقه گفته است:
فرقهها از نگاه بيروني، مجمعالجزايري از صحبتهاي خوب، زيبا و عامهپسند هستند و حتي مباحثي كه مطرح ميكنند، ممكن است در قالب اصول معنوي هم قابل دفاع باشد؛ اما آنچه در بررسي فِرَق از ديد پنهان ميماند، نه عقايد آنان، بلكه روابط و عملكرد تشكيلاتي آنان است كه عموماً و بلااستثنا، بر پاية مريد و مرادي است. اغلب فِرَق، فعاليتهايشان را با ظاهري زيبا و جذاب، حتي در پوشش مؤسسات رسمي و قانوني و داراي مجوز در جامعه ارائه ميدهند؛ اما با ورود به مراكز فعاليتي و بررسي روند كارها و برنامههايشان، ميتوان به ماهيت فرقهاي آنان پي برد. آنها داراي رفتارهاي دوگانه هستند. در ظاهر به مسائلي تظاهر كرده و در باطن به چيز ديگري عمل مينمايند.[29
در اغلب فرقهها، افرادي به صورت خودانتصابي در رأس قرار ميگيرند. سركردگان فرقهها مدعياند، علم ويژهاي دارند كه ديگران از آن محروماند. اين افراد، خودمحور و قدرتطلباند و خيلي به قدرتنمايي و تسلط بر امورات مريدانشان تمايل دارند. اغلب سركردگان به وسيلة بعضي مريدانِ مسخشده و فريبخورده و همدستانشان، شخصيتي خاص و منحصربهفرد در بين اعضاي فرقه و بيرون از فرقه وصف ميشوند. آنها براي خاص جلوه دادن خودشان و جذب افراد، ظواهر خاصي براي خويش درست ميكنند يا به گونهاي خاص سخن گفته و ژستهاي خاصي ميگيرند تا به اين وسيله خود را از ديگران متمايز جلوه دهند.30
نمونة بارز چنين رهبريهايي، فرقة فالون دافا در چين است كه پس از ادّعاي پيامبري، مدّعي خدايي شد و در سال 1999 م به امريكا پناهنده شد و با حمايت اين كشور به هدايت پيروانش كه به ادعاي خويش، بيش از 100 ميليون نفرند، در بيشتر از شصت كشور دنيا ـ از جمله ايران ـ پرداخت. زمينة ظهور فرقة فالون دافا در چين، كاهش شاخصهاي رفاه اجتماعي در كنار خلأ معنوي و غريزة فطري نياز به معنويت در جامعهاي با بيش از چهار دهه سابقه در ترويج باورهاي كمونيستي است كه بستري مناسب براي پذيرفتهشدن فرقههايي نوظهور مانند فالون دافا را فراهم كرده است تا رهبران آنها با ابداع مذاهبي جديد، مدعي نجات مردم از تنگناهاي اجتماعي و پاسخگوييِ نياز طبيعي آنها به توسل و كمكخواهي از نيروهاي ماورايي باشند.31
2. ويژگيهاي بهائيت به مثابة يك فرقه
با توجه به تعريفها ذكر شده از فرقه و سنجههاي حقانيت آن، بهائيت از فرقههاي گروه دوم، يعني باطل، انحرافي و گمراهكننده است؛ چراكه رهبران و پيروان اولية آنان، نخست مسلمان بودند و در سرزمينهاي اسلامي زندگي ميكردند و اين فرقه، خاستگاه اسلامي دارد. فرقة بهائيت، پس از جدايي از اسلام، اصول و فروع مورد اتفاق مسلمانان را انكار كرده و با ادعاهاي كذب خود (امامت، نبوت و خدايي) از زمرۀ مسلمانان خارج شدند و درصدد ايجاد اختلاف، تفرقهافكني و تحقق مقاصد شوم بيگانگان در سرزمينهاي اسلامي برآمدند. بر اين اساس مسلمانان، بهاييها را جزء فرقههاي اسلامي نميشمرند؛ زيرا آيين بهائيت، يك آيين ساختگي است و فقط به دليل خاستگاه و سابقۀ تاريخي بنيانگذارانش با اسلام ارتباط پيدا ميكند؛ ولي به دليل ماهيتش، چيزي جز يك آيين دستساز بشري، همچون صدها و هزاران مكتب و مسلكي كه در طول تاريخ به وجود آمدهاند، نيست و چون طرفداران آن، يكتاپرست نيستند، در رديف مشركان قرار ميگيرند و از طرف علماي اسلام (تسنن و تشيع) فرقة ضالّه و گمراه شناخته و تكفير شدهاند. براي آشكارشدن حقانيت نداشتن اين فرقه در اسلام، به چند نمونه از اين تضادها و تناقضات به اجمال اشاره ميشود:
انكار توحيد
در آيين بهائيت، نه تنها به توحيد، اشاره و تأكيد نشده، بلكه با ادعاهاي الوهيت رهبران و بنيانگذاران اين فرقه، به شرك گرفتار شده است؛ براي نمونه، سيدعليمحمد در لوح هيكلالدين، صفحة 5 گفته است: «ان علي قبل نبيل ذات الله و كينونته» يعني علي قبل نبيل (كه به حساب ابجد، نبيل 92 است و محمد هم 92) ذات خدا و كنه اوست.32 ميرزا حسينعلي بها نيز، به صراحت در كتاب اقدس ادعا ميكند: «گوش فرا دهيداي جماعت بهائيان كه خداي شما از زندان بزرگ، پيام ميدهد كه نيست خدايي جز من توانا و متكبر و خودپسند.»33
نبوت جديد
بهاييان در جهت زمينهسازي براي پذيرش نبوت ميرزاحسينعلي بهاء ميكوشيد كه عليمحمد باب را از جملة پيامبران خداوند شمرند كه به ارادة خداوند متعال، پس از رسول اكرم(ص) مبعوث شد و اهل عالم را به ديني جديد دعوت كرد. بهاييان مدعياند كه باب، دو مقام داشت: اول، پيامبري مستقل و صاحب كتاب؛ دوم، بشارتدهنده به ظهور پيامبري ديگر، به نام ميرزاحسينعلي. بدينگونه با ظهور باب و بها، شريعت اسلام الغاء شد، و شريعتي مستقل و آييني جديد به نام بهائيت پديد آمده است.34 ادعاهاي متناقض عليمحمد باب و ميرزاحسينعلي بها (بابيت، مهدويت، نبوت، الوهيت و من يظهره اللهي)، تناقضات و تعارضات دروني آموزهها، ناسازگاي با منطق و عقلانيت، وجود اشتباهات متعدد در كتابها، الواح و نامهها، نداشتن معجزهاي پذيرفتني براي اثبات پيامبري، ناتواني در پاسخگويي به علما در مناظرات و سرانجام تكذيب پيدرپي ادعاها و نوشتن توبهنامه به وسيلة باب، همگي دليلي آشكار بر بطلان چنين ادعايي است؛ چراكه با منطق و سيرۀ پيامبران و اصول اديان الهي، در ناسازگاري كامل است.35
انكار قيامت
قيامت كه يكي از اصول مسلّم اديان توحيدي است، از نگاه عليمحمد باب و ميرزاحسينعلي بهاء، موهوم و دروغ پنداشته شده است.36 بهاييان با تفسيري متفاوت از قيامت، معتقدند با ظهور ميرزاحسينعلي بهاء، قيامت بر پا شده است. اين ادعا و اين تفسير، آنقدر سست و بيبنياد و بدون پشتوانۀ ديني و منطقي است كه با اندك توجهي، بطلان آن آشكار ميشود.37
با توجه به ويژگيهايي كه براي يك فرقه ذكر شد و تعريف نسبتاً جامع و مانع مارگارت تالر سينگر از فرقه، در ادامه به ويژگيهاي بهائيت در سه زمينۀ داشتن رهبر مستبد و خودكامه، ساختار هرمي قدرت و استفاده از برنامۀ مجابسازي (كنترل ذهن) پرداخته ميشود تا مشخص شود كه اين ويژگيها، بر بهائيت منطبق است يا خير.
الف. دارا بودن رهبر مستبد و خودكامه
رهبران اولية بهائيت، افرادي باهوش و زيرك بودند كه با سوء استفاده از جهل مردم عامي و اُمّي، ادعاهاي كذب خود (بابيت، مهدويت، نبوت، ربوبيت و الوهيت) را كاملاً موجّه و مقدّس جلوه داده و با فاصله گرفتن از پيروان، تقديس و دستنيافتني بودن خويش را با گرفتن تصميمات غيردموكراتيك، توجيهپذير كردهاند.
ويژگي رجال و رهبران آسماني، ارتباط با جهان غيب و آگاهي از اخبار و اسرار پنهان هستي است و در بينش ديني تا آنجا اهميت دارد كه عملاً يكي از علايم صدق گفتار و نشانههاي حقانيت آيين و مرام كساني تلقّي ميشود كه ادعا ميكنند با خدا از راه وحي ارتباط دارند. رهبران بهائيت نيز كه ادعاي دريافت وحي از آسمان و تأسيس ديانتي الهي را دارند، مدعياند از اخبار و اسرار نهان هستي آگاهند و توانايي پيشگويي حوادث آينده تاريخ بشر را دارند. آنها در جابهجايي آثار و الواح خويش، به ديگران وعدههاي زيادي داير بر گسترش آيين خود در جهان دادهاند كه امروزه پس از گذشت مدت زماني طولاني از طرح آن وعدهها، به خوبي ميتوان دربارۀ صحت و سقم آنها داوري كرد.
نمونههايي از اين وعدهها و پيشگوييها چنين است: سيدعليمحمد باب مدعي بود: 1. به زودي علماي بزرگ اسلام، به بابيت افتخار ميكنند؛ 2. به زودي جميع اروپاييها به باب ايمان ميآورند.
حسينعلي بهاء نيز، ميگفت:
1. به زودي همة ملتهاي جهان، زير پرچم بهائيت جمع ميشوند؛
2. به زودي علماي شيعه از بهائيت استقبال ميكنند؛
3. به زودي بابيت بر جهان مسلط ميشود.
عباس افندي (عبدالبها) همچنين ميگفت:
1. به زودي بهائيت جهان را تسخير ميكند؛
2. ايران به زودي مهد نفوذ بهائيت خواهد شد؛
3. زادگاه بهاء (نور مازندران) به زودي قبلۀ آفاق ميشود؛
4. صلح عمومي در قرن بيستم استقرار خواهد يافت؛
5. امريكا در جنگ جهاني اول شركت نميكند؛
6. امريكا در امور معنوي، گوي سبقت از جهانيان خواهد ربود؛
7. امپراتوري تزاري، شكستناپذير است.38
مردم ايران در دورۀ قاجار كه دو شكست خفتبار از روسيه، آنها را منزوي و سرخورده كرده بود و با توجه به انديشههاي ظهور امام عدلگستر، در آرزوي برقراري قسط و عدل بودند، ظهور يك مدعي مانند سيدعليمحمد، موضوع خاص بودن و قداست را در اذهان مردم ايران تداعي ميكرد.39 بيان اين ادعا در چنين برهۀ حساسي، علاوه بر ويژگي زيركي سيدعليمحمد، گوياي تقدّس وي نزد مردم آن روزگار است.
قداست بخشيدن به رهبران بابيه و بهائيت، از شگردهاي ديگر آنها براي پذيرفتهشدن نزد مردم بود. بابيان و بهائيان، شب جمعه، پنجم جمادي الاولي سال 1260 قمري را كه باب، ادعاي خويش را آشكار كرد، شب مبعث نقطۀ اولي40 و آن را مبدأ تاريخ خود (تاريخ بديع) قرار دادهاند. شرافت و قداست ديگر آن شب، اين است كه ميرزا عباس (عبدالبهاء) نيز در آن شب متولد شده است.41
لقبتراشيها و عناوين مقدّس مآبانه كه رهبران اولية اين فرقه براي خود يا رهبر پيشين ابداع كردهاند ـ تا خويش را منحصربه فرد جلوه دهند ـ در همين راستا تبيين ميشود. در كتاب مطالع الانوار (تاريخ رسمي بهائيت) سيدعليمحمد باب با اين القاب يادشده و مورد ستايش قرار گرفته است: باب الله، نقطۀ اولي، نقطۀ بيان، طلعت اعلي، حضرت اعلي، ذكر الله الاعظم، حضرت ذكر، حضرت موعود مهدي، حضرت قائم، محبوب عالميان و حضرت ربّ اعلي.42 در همان كتاب، از حسينعلي بهاء نيز با القاب زير ياد شده است: حضرت بهاء الله، حسين موعود، جمال حسيني، حضرت محبوب، جمال مباركه، حضرت مقصود، من يظهرهالله و جمال اقدس الهي.43
عباس افندي (عبدالبهاء) ضمن تأييد لقبهاي «رب الجنود و مسيح موعود» براي باب و بهاء، به عنوان پيامبران پيشين، خود نيز در كتب بهائيان به چنين القابي مشهور شده است: «غصن الله الاعظم، مولي الوَري، مركز ميثاق، سرّالله الاعظم و ابن الله.»44 شوقي افندي نيز در نوشتههاي خود از زبان بهاء و عبدالبهاء، سيدعليمحمد را القابباران ميكند و خود نيز با همين ادبيات از آنها سخن گفته و مثلاً بهاء را «جمال قِدَم جل اسمه الاعظم» و عباس افندي را «حضرت عبدالبهاء روح الوجود لِعناياته الفداء» ميخواند.
منحصر به فرد جلوه دادن و برخوردار كردن رهبران از علم لدّني، شيوة ديگر آنها در ارتقاي رهبريت فرقه است. هم عليمحمدباب و هم ميرزاحسينعلي بهاء، خود را اُمّي و درسنخوانده و صاحب معجزه و كرامت در خوشنويسي و تندنويسي ميدانستند.45
هوش و ذكاوت آنها نيز، از اين ماجرا نمايان ميشود كه ميرزاحسينعلي بهاء براي زمينهسازي ادعاي جديد خويش، كوشيد تا آنچه از آثار و مكتوبات باب در دسترس بابيان بود را جمعآوري كند46 و با اين شيوه توانست كلّية اسنادي را كه روزي ممكن بود عليه وي به كار رود، به چنگ آورد. آنگاه با مراجعه به آثار باب، كوشيد تا به سبك او، آيهنويسي كند.
اختلافات و درگيريهاي طولاني ميان رهبران فرقه، جهت دستيابي به قدرت مطلق، رياكاري و تظاهر، دغلكاري و فريبكاري از ويژگيهاي رهبران اولية بهائيت است. نمونههاي آن در كتابهاي مبلغان بزرگ بهائيت كه آگاه شده و مسلمان شدند، گوياي اين مطلب است.
گفتني است كه سران اولية بهائيت، خودانتصابي بودهاند؛ اما در حال حاضر با انتخابات، برگزيده ميشوند. اين شيوه به دو علت صورت ميگيرد: اول آنكه سومين رهبر بهائيت (شوقي افندي) فرزندي نداشت كه جانشين وي شود و به نوعي بهائيت با بحران مشروعيت روبهرو شده بود؛ دوم آنكه اين انتخابات براي رهايي از اتهام انتصابي بودن و غيردموكراتيك بودن بهائيت، با قصد انحراف و فريب افكار عمومي ـ به ويژه اعضاي اغفالشده آن ـ صورت ميگيرد.47
ب. ساختار هرمي قدرت
از ابتداي ظهور بهائيت، اعمال قدرت رهبران بر اعضا به شكلهاي گوناگون وجود داشت؛ اما از دورة شوقي افندي (سومين رهبر بهائيت)، نظام و تشكيلاتي منسجم باعث دوام و گسترش بهائيت شد. شوقي با بهرهگيري از تعاليم ميرزاحسينعلي بهاء مبني بر تشكيل بيتالعدل الاعظم، براي وضع قوانين و امور جاري بهائيان48 به تقليد از اروپاييها به بهائيت صورت تشكيلات حزبي داد و محافل منتخب محلّي و ملّي را در شهر حيفاي اسرائيل پديد آورد و در برخي كشورها، آنها را به عنوان محافل مذهبي يا حتي شركتهاي تجارتي ثبت كرد تا به صورت قانوني به تبليغ بهائيت اقدام كند.49
بيتالعدل، مسئول امور روحاني و اداري جامعۀ بينالمللي بهايي است و تشريع در امور غير عبادي را انجام ميدهد. هر پنج سال يكبار، نُه نفر به وسيلة همة اعضاي محافل ملّي بهائيان جهان انتخاب ميشوند و بالاترين مرجع تصميمگيري بيتالعدل، دارالتبليغ بينالمللي است و واحدهاي ديگر، زير نظر دارالتبليغ انجام وظيفه ميكنند. هر كشور، يك محفل ملي و هر استان، يك محفل استاني و در ادامه، محفل شهرستان، محفل بخش و محفل ده قرار ميگيرد و هريك از اين محفلها، چهل لُجنه (گروه) دارند.50
وجود چنين تشكيلات منسجمِ سلسلهمراتبي و منظم، تمام اطلاعات را از پايين به رأس رسانده و تصميمات رهبران را سريع و صريح به دورترين نقاط عالم ـ حتي در يك روستا ـ منتقل خواهد كرد. پيروي از دستورات محفل ملّي، بر بهائيان آن كشور واجب است و تخلّف از آن، محروميتهاي گستردهاي را در پي دارد و متخلّفان به اشدّ وجه، مجازات ميشوند.51
ساختار قدرت به طور جدي و در كلية لايههاي تشكيلات بهائيت به خوبي ملاحظه ميشود؛ به طوريكه هيچيك از اعضا، حق ندارد از آنچه درون تشكيلات ميگذرد، بپرسد. به گفتة عباس افندي (عبدالبها)، لِم و بِم،52 هيچ جايي در بهائيت ندارد. بدين منظور تمام اعضا درگير كارهاي تشكيلاتي ميشوند و تمام وقت آنها در كلاسهاي آموزشي، مأموريتها، ضيافتهاي نوزده روزه و غيره پر ميشود53 در اين صورت قدرت انديشيدن دربارة اعمال و اهداف تشكيلات و مسائل بهائيت، از آنها گرفته ميشود.
در صورتيكه عضوي، شهامت پرسشكردن داشته باشد، با اقداماتي گشتاپوگونه به وسيلة مؤسسة معارف و لُجنة صيانت (مانند حفاظت اطلاعات) روبهرو ميشود. اين سيستم اطلاعاتي، روابط و اعضاي جديد و قديم را به طور دقيق كنترل ميكند.54
در صورتيكه عضوي مخالفت ورزد، مجازات ميشود؛ به طوريكه ادامة زندگي برايش ممكن نيست. اين مجازات، دو مرحله دارد: يكي طرد اداري و ديگري، طرد روحاني. در طرد اداري، فرد خاطي از تشكيلات بهائيت و فعاليتهاي آن كنار گذاشته ميشود و در صورت نوع و شدّت خطا، طرد روحاني ميشود. در اين حالت، فرد طردشده از جامعة بهائيت كنار گذاشته ميشود و حتي نزديكترين افراد (مثل پدر، مادر و فرزند و همسرِ) وي، حق گفتوگو و ارتباط با او را ندارند.55 نمونة آن، طرد روحاني يكي از بهائيان به نام صادق آشچي، به دستور شوقي افندي، به جرم سفر به اسرائيل، بدون اجازه و برنامهريزي تشكيلات است.56
يكي از بهائيان مسلمانشده در مصاحبهاي كه انجام داده، آورده است كه عدهاي از بهائيان، در دل مسلماناند و هيچ اعتقادي به بهائيت ندارند؛ ولي جرئت ابراز آن را ندارند؛ زيرا از تشكيلات بهائيت و مجازات سنگين طرد روحاني وحشت دارند و ميترسند كه از طرف افراد خانواده و فاميل خويش طرد شده و ادامۀ زندگي برايشان ناممكن شود.57
ج. استفاده از تكنيك كنترل ذهن
در تعريف فرقه، بيان شد كه سينگر ويژگيِ دارا بودن تكنيك كنترل ذهن را شاخصترين و مهمترين ويژگي هر فرقه ميداند. بهائيت از ابتداي تأسيس، به امر تبليغات، اهميت زيادي ميداده است. از زمان شوقي افندي، اين تبليغات بر اساس اصول روانشناختي و با برنامهريزيهاي دقيق تشكيلاتي (همچون نقشة دهساله) همراه بوده58 و امروزه نيز، با طراحي تبليغاتي به اسم طرح روحي، انجام ميشود.
طرح روحي يكي از بهائيان مهاجر ايراني به نام روحي ارباب، چند سال پيش طراحي و پس از بررسي و اجراي آزمايشي در كلمبيا به تصويب بيتالعدل رسيد و براي اجرا در كل جهان، يك راهنماي عمل شد و به تمام محافل بهايي ابلاغ گرديد. مهمترين هدف آن، ايجاد بسترهاي لازم براي افزايش آمار تعداد بهاييان است.59 حدود يكصد مؤسسة آموزشي، احداث شده و زمانبنديهايي تحت عنوان نقشههاي پنجساله و نقشههاي چهارساله، طراحي شده است. شعار اصلي نقشة پنجساله، «دخول افواج مقبلين» نام دارد و براي كشورهاي اسلامي ـ به ويژه خاورميانه ـ استراتژي ويژهاي به نام استراتژي خاموش و پنهان، با زمانبندي بيشتري در نظر گرفته است.60
طرح روحي در ايران از شانزده سالگي آغاز ميشود و جذب افراد به بهائيت با امور ظاهرالصلاحي همچون كارهاي خيريه و عامالمنفعه، نظير عيادت از بيماران در بيمارستانها، نظافت پاركهاي محل و معابر كوهستاني، مراجعه به آسايشگاه سالمندان و كمك به سالخوردگان و... انجام ميشود. بهرهبرداري از دوستان دوران مدرسه، مهاجران فقير افغاني، كمك مالي به خانوادههاي مستمند و ايجاد كلاسهاي آشپزي و هنري، رفت و آمد به كتابخانهها و سمينارهايي كه در فرهنگسراها برگزار ميشود، وسيلهاي براي ايجاد ارتباط مخفي و سپس تبليغ بهائيت است.61
به گفتة يك بهايي مسلمانشده، «هدف اصلي تبليغات بهائيت، جذب افرادي است كه از اسلام آگاهي ندارند يا مورد تبليغ سوء قرار گرفتهاند؛ يا اينكه تدين نداشته و به مسائل مذهبي مقيّد نباشند. در كل، علاقهاي كه هر كس به دين خود دارد را نداشته باشند. يك عده هم كساني هستند كه فكر ميكنند اگر وارد اين تشكيلات شوند، پولدار ميشوند، يا خانمهايي كه دلشان ميخواهد حجاب نداشته باشند. آنها ميگويند براي اينكه حرفهاي ما را بشنوي، بايد تعصب را كنار بزني.»62 به اين ترتيب، فرد ذهن خود را از مطالب پيشين پاك ميكند و حرفها، اصول و اعتقادات بهائيت، به تدريج جايگزين آنها ميشود.
بهائيت از دورة كودكي، در مهدكودكها تا پايان عمر، براي هر فرد بهايي برنامه دارد. با تشكيل كلاسهاي عقيدتي، موسيقي، تفريحي، ضيافتهاي نوزده روزه، انجام دادن مأموريتهاي تبليغي، مراسم دعا و بسياري برنامههاي ديگر، كنترل زمان صورت ميگيرد و اين مشغوليتها موجب عدم تفكر فرد به مسائل شخصي خود، عقايد القاءشده به او و حتي انديشيدن به دوستان و خانوادة خويش ميشود.63
فردي بهايي كه پس از آگاه و تبري جستن از بهائيت و گرايش به اسلام، خاطرات خويش را بيان كرده، ميگويد: «[زماني كه] معلم مهد كودك بهائيان شدم، برنامههايي كه به من ميدادند تا به بچهها بياموزم، كاملاً در راستاي شستوشوي مغزي آنها بود و من ميديدم كه چگونه از سه سالگي، كودكان را به اسلام و مسلمانان بدبين ميكردند و مغز كوچك آنها را با خرافات و اوهامي كه ارمغان بهاء و عبدالبهاء بود، پر ميكردند و چگونه با آوردن مثالها و بيان داستانهايي، آنان را از خارج شدن از بهائيت ميترساندند و با [وجود] اين ترس و وحشي كه در دل كودكان از انتخاب راهي به جز راه بهاء ميانداختند و با وحشتي كه آنان از طرد شدن و اخراج شدن از خانه و خانواده داشتند، شعار بياساس تحري حقيقت را سر ميدادند.»64
تشكيلات بهائيت براي عضو تازهوارد، دوستان جديد موردنظر خود را انتخاب ميكند و ميكوشد تمام روابط موازي فرد با ديگران قطع شود و يا به كمترين حد برسد. فرد جذبشده از آنچه در تشكيلات در جريان است، ناآگاه نگه داشته ميشود. انسان ذاتاً خداجوست؛ از اينرو، براي اعضا، بسيار دشوار است كه مورد غضب واقع شوند؛ زيرا به آنها القا شده كه ترك تشكيلات، مساوي با ترك خداست. سيستم تنبيه و مجازات (طرد اداري و روحاني)، حربة مناسبي براي كنترل اعضا، درون تشكيلات است و پنهان ماندن حقايق ـ به ويژه براي جوانان و نوجوانان ـ امري ضروري است؛ به طوريكه با انتشار مجلة ايام در 6 شهريور 1386، تحت عنوان بهائيت آنگونه كه هست، تشكيلات بهائيت اطلاعيهاي را براي عدم مطالعه آن صادر كرد كه در ضيافتهاي همان ماه مطرح شد.65
تشكيلات بهائيت در پوشش فعاليتهاي اقتصادي و امور عامالمنفعه، به تبليغ و جذب افراد جديد اقدام ميكند. يكي از كارمندان شركت آبميوۀ راني، پس از پي بردن به ماهيت اصلي اين شركت، پس از استعفا كردن، دست به افشاگري زده است. مديران بهايي اين شركت، با اموري چون دعوت به مراسم، بذل و بخششهاي بيحساب، تأمين وسايل رفاهي و تجملّي، حقوق بالاي نامتعارف، پاداشهاي چندماهه، هديههاي گرانبها به مناسبتهاي گوناگون، ترتيب دادن مسافرتهاي تفريحي و امثال آنها، كارمندان شركت را جذب اخلاق و رفتار خود كرده و به تدريج انديشهها و اعتقادات بهائيت را تبليغ ميكردند. پس از جذب افرادي كه قيد و بند چنداني در دين نداشتتند، از آنها براي توزيع جزوههاي تبليغي در نقاط گوناگون كشور استفاده ميكردند.66
تبليغ، جذب و نگهداري اعضا به وسيلة تشكيلات بهائيت، در اولويت قرار دارد و براي گسترش امور تبليغي، از هر نوع تكنيك و اصل روانشناسي استفاده ميكند.
نتيجهگيري
بهائيت، آسماني و الهي نبوده و بر اثر خواست نفساني و شيطاني عدهاي شكل گرفته است؛ از اينرو، عقايد و باورهاي آنها نيز با اصول مشترك اديان الهي (توحيد، نبوت و معاد) در تضاد و تناقض است. اين تناقضات به حدي در متون بهايي و مسائل عقيدتي زياد است كه رهبران اين فرقه براي فرار از اين تناقضات و اغلاط فراوان، مجبور شدهاند در صدسالة اخير، چند بار منابع مذهبي فرقۀ خود را تغيير داده، تصحيح كرده يا آنها را دور از دسترس پيروان خويش قرار دهند؛ تا آنجا كه دسترسي و مطالعۀ برخي از منابع اصلي بهائيت ـ حتي براي پيروان آن ـ ممنوع است.
با توجه به مفهوم و تعريف فرقه و ويژگيهاي آن ـ به ويژه سه ويژگي ذكر شده به وسيلة سينگر ـ رهبران اولية بهائيت؛ با هوش، زيرك، مغلطهگر، مقدسمآب، رياكار و مستبد بودند و با اين ويژگيها و نيز به رغم حمايت بيگانگان، موفق شدند افراد سادهلوح را فريب داده و اهداف خود را پيش برند. پس از رهبران خودانتصابيِ اولية بهائيت، رهبران بعدي به قصد فريب افكار عمومي، با انتخابات برگزيده ميشوند؛ ولي همچنان عملكرد آنان با شيوهاي مدرن، همسو با رهبران اوليه است.
وجود تشكيلات منسجم بيتالعدل الاعظم، سلطة رهبران بهائيت را بر اعضاي خود، تا دورافتادهترين روستاهاي جهان ممكن ساخته است. وجود ساختار هرمي قدرت، انتقال سريع اطلاعات را از قاعدة هرم به رأس آن و در نتيجه، تصميمگيري رهبران و اعمال قدرت مطلقة آنان را آسان كرده است و هيچيك از اعضا، حق پرسش و چونوچرا ندارند و در صورت پرسش، با لُجنة اطلاعاتي صيانت روبهرو ميشود و اگر امتناع ورزد، با سيستم تنبيهي طرد اداري و طرد روحاني، مجازات خواهد شد.
بهرهگيري تشكيلات بهائيت از تكنيك رواني كنترل ذهن، عضوگيري اعضاي جديد را با فريب و كنترل آنها را به صورت غيرمحسوس، ممكن ساخته است. اهميت تبليغات براي بهائيان، باعث طراحي و اجراي برنامههايي چون طرح روحي، جهت افزايش تعداد آنها در جهان شده است. در اين شيوة تبليغي، ضمن پنهان نگهداشتن اهداف و افكار اصلي تشكيلات، با توسل به امور ظاهرالصلاح، به جذب افراد ـ به ويژه جوانان ـ پرداخته و با پاك كردن افكار پيشين، اعتقادات بهائيت را جايگزين آن ميكنند و در انجام اين مراحل، با بمباران محبّت، نيتهاي خويش را عملي ميسازند.
نتيجة نهايي اينكه علماي اسلام و مراجع عظام تقليد، به سبب انحراف بهائيت از اصول و فروع مسلّم اسلام، آن را يك فرقة ضالّه ميدانند و ويژگيهاي يك فرقه، از جمله داشتن رهبران مستبد و خودكامه، ساختار هرمي قدرت و استفاده از تكنيك كنترل ذهن، بر بهائيت قابل انطباق است.
1. علي ربانيگلپايگاني، فرق و مذاهب كلامي، ص 346-336.
2. محمدجواد مشكور، فرهنگ فرق اسلامي، 91-88.
3. سعيد زاهد زاهداني، بهائيت در ايران، ص 146-145.
4. رضا برنجكار، آشنايي با فرق و مذاهب اسلامي، ص 73-65.
5. افندي شوقي، قرن بديع «نوروز 101 بديع»، ترجمة نصرالله مودت، ج 2، ص 122.
6. يعني كسي كه خدا او را آشكار مي كند، عنواني است كه باب، بعد از ادعاي شريعت جديد و تاليف كتاب بيان، براي موعود بيان انتخاب كرد و زمان ظهورش را دو هزار سال بعد وعده كرد.
7. علي رباني گلپايگاني، همان، ص 350-343.
8. سعيد زاهد زاهداني، همان، ص 196.
9. همان، ص 150.
10. محمود صدري، «بهائيت»، دانشنامة جهان اسلام، ج 4، ص 733.
11. knight hood
12. علي رباني گلپايگاني، همان، ص 347.
13. همان، ص 348.
14. فضل الله مهتدي صبحي، خاطرات صبحي درباره بهائيگري، ص 16-10.
15. اسماعيل رائين، انشعاب در بهائيت پس از مرگ شوقي رباني، ص 233-229.
16. همان.
17. sect
18. محمد معين، فرهنگ فارسي، ص 754.
19. حسن انوري، فرهنگ بزرگ سخن، ص 5319.
20. علي آقا نوري، خاستگاه تشيع و پيدايش فرقههاي شيعي در عصر امامان، ص 12.
21. علي آقا بخشي، و مينو افشاريراد، فرهنگ علوم سياسي، ص 482.
22. http://www.cultwatch.com
23. محمد جواد مشكور، همان، ص 45، 164،153.
24. عليرضا محمدي، همان، ص 174.
25. «فرقهها چگونه عمل ميكنند»، ويژه نامة كژ راهه ضميمة جام جم، اسفند 1386.
26. http://www.shahrvandemroz.blogfa.com/post-609.aspx
27. استفن مور و سينكلر استفن پ، ديباچه اي بر جامعه شناسي، ترجمه مرتضي ثاقبفر، ص 340.
28. همان، 341-340
29. صالح سبحاني، «پله پله تا سياهي»، سراب، ويژهنامه فرقههاي منحرف نوپديد، ص 39.
30. همان، ص 40.
31. آناهيتا احمدي، «خدايي كه به آمريكا پناهنده شد»، سراب، ويژه نامة فرقههاي منحرف نوپديد، ص 56-57
32. عليرضا محمدي، جريان شناسي بهائيت، ص 193.
33. حسينعلي نوري، اقدس، ص 77.
34. عليرضا محمدي، همان، ص 196.
35. محمدباقر نجفي، بهائيان، صفحات مختلف.
36. خندق آبادي، جامعة جعفريه، ص 36.
37. www.andisheqom.com
38. مجتبي نيكوصفت، «وعدههاي بيبنياد، پيشگوييهاي معكوس»، تاريخ معاصر ايران، ش48ـ47، ص 548ـ531.
39. سعيد زاهد زاهداني، همان، ص 53.
40. از القاب باب است.
41. جي.اي اسلمنت، بهاءالله و عصر جديد، ص 58.
42. عبدالحميد اشراق خاوري، مطالع الانوار (تلخيص تاريخ نبيل زرندي)، ص 8 و12و20
43. همان 10 و 20.
44. عبدالحميد اشراق خاوري، گنجينۀ حدود واحكام، ص 421.
45. سعيد زاهد زاهداني، همان، ص 302-295.
46. شوقي افندي، قرن بديع «نوروز 101 بديع»، ص 146.
47. http://www.baharoom.ir
48. حسينعلي نوري، همان، ص 42.
49. شوقي افندي، ص 42-41.
50. اسماعيل رائين، همان، ص 176.
51. زاهد غفاريهشجين و اكّار، «بهائيت و سياست و مناسبات آن با دول خارجي». رهيافت انقلاب اسلامي، ش 14، ص 57-54.
52. چون و چرا.
53. مهناز رئوفي، ساية شوم، ج 32، ص 79 – 25.
54. عليرضا محمدي، همان، ص 177.
55. عليرضا روزبهاني بروجردي، در جستجوي حقيقت (كاوشي در فرقه بهائيت)، ص 87-86.
56. افندي شوقي، توقيعات مباركه ( لوح قرن)، ص 41.
57. ويژه نامۀ ايام، 1386: 59
58. ليلا چمنخواه، «سياستهاي دولت پهلوي در قبال اقليت بهائي 1357-1332»، پايان نامه دكتراي دانشگاه تربيت مدرس، ص 124.
59. بهائيان بنا بر دستور بيت العدل موظف به افزايش آمار خود در جهان هستند. به عنوان مثال تا سال 2021 كه يكصدمين سالگرد در گذشت عباس افندي (عبد البهاء) است، ده درصد از جمعيت ايران، بايد بهائي شوند.
60. «ماهيت و اهداف طرح روحي»، روزنامه كيهان، 22/6/1385. ص 8.
61. همان
62 عليرضا محمدي، همان، ص 154-153.
63. http://www.baharoom.ir
64. «بهائيت؛ آنگونه كه هست»، ويژه نامه ايام، ضميمه جام جم، شهريور 1386، ص 59.
65. همان.
66. http://www.baharoom.ir
منابع
احمدي، آناهيتا، «خدايي كه به آمريكا پناهنده شد»، سراب، ويژه نامة فرقههاي منحرف نوپديد، ضميمة جام جم، مرداد ماه 1388، ص 56-57.
اسلمنت، جي.اي، بهاءالله و عصر جديد، حيفا، چاپ محفل روحاني بهائيان، 1932.
اشراق خاوري، عبدالحميد، گنجينۀ حدود واحكام، چ سوم، تهران، موسسۀ ملي مطبوعات امري، 1327.
اشراق خاوري، عبدالحميد، مطالع الانوار (تلخيص تاريخ نبيل زرندي)، تهران، موسسۀ ملي مطبوعات امري، بيتا.
افندي، شوقي، توقيعات مباركه (لوح قرن)، بيجا، بينا، بيتا.
ـــــ، قرن بديع «نوروز 101 بديع»، ترجمة نصرالله مودت، تهران، مؤسسة ملي مطبوعات امري، بيتا.
انوري، حسن، فرهنگ بزرگ سخن، تهران، سخن، 1381.
آقا بخشي، علي و مينو افشاري راد، فرهنگ علوم سياسي، ويرايش ششم، تهران، چاپار، 1383.
آقانوري، علي، خاستگاه تشيع و پيدايش فرقههاي شيعي در عصر امامان، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي، 1385.
برنجكار، رضا، آشنايي با فرق و مذاهب اسلامي، قم، طه، 1379.
تسخيري، محمدعلي، تقارير عن المؤتمرات الدوليه، محورالاول مع مؤتمرات مجمع الفقه الاسلامي، بيروت، دار احيأ التراث العربي، 1424 قمري [2003 ميلادي]. 1382.
چمنخواه، ليلا، «سياستهاي دولت پهلوي در قبال اقليت بهايي 1357-1332»، پايان نامه دكتراي دانشگاه تربيت مدرس.
خندق آبادي، ، جامعة جعفريه، تهران، كتابفروشي و چاپخانة پامنار، 1335.
دانش، جابر، جامعه شناسي دين، تهران، دفتر نشر معارف، 1386.
رائين، اسماعيل، انشعاب در بهائيت پس از مرگ شوقي رباني، تهران، موسسه رائين، 1357.
رباني گلپايگاني، علي،فرق و مذاهب كلامي، قم، مركز جهاني علوم اسلامي، 1383.
روز بهاني بروجردي، عليرضا، در جستجوي حقيقت (كاوشي در فرقه بهائيت)، چ دوم، قم، مركز مديريت حوزة علميه قم، 1389.
رئوفي، مهناز، ساية شوم، [نيمة پنهان، جلد 32]، تهران، كيهان، 1388.
زاهد زاهداني، سعيد، بهائيت در ايران، چ پنجم، تهران، مركز اسناد انقلاب اسلامي، 1390.
سبحاني، صالح، «پله پله تا سياهي»، سراب، ويژه نامه فرقههاي منحرف نوپديد، ضميمة جام جم، مرداد 1388، ص 43-40.
شاكرين، حميدرضا، «چرا اسلام؟». ماهنامة معارف، ش51، آذرماه، 1386، ص 67-50.
صدري، محمود، «بهائيت». دانشنامة جهان اسلام، تهران، بنياد دايرةالمعارف اسلامي، ص 19-16؛ ج 4 ص 733، 1375.
غفاري هشجين، زاهد و اكّار، حميد، «بهائيت و سياست و مناسبات آن با دول خارجي». رهيافت انقلاب اسلامي، سال پنجم، ش 14، بهار، ص 68-51.
گيندز، آنتوني، جامعه شناسي، ترجمة منوچهر صبوري، چ نهم، تهران، ني، 1382.
محمدي، عليرضا، 1389، جريان شناسي بهائيت، چ دوم، قم، دفتر نشر معارف، 1382.
مشكور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامي، چ سوم، مشهد، آستان قدس رضوي، 1375.
معين، محمد، فرهنگ فارسي، تهران، امير كبير، 1362.
مور، استفن و سينكلر استفن پ، ديباچهاي بر جامعه شناسي، ترجمه مرتضي ثاقبفر، تهران، ققنوس، 1376.
مهتدي صبحي، فضلالله، خاطرات صبحي درباره بهائيگري، چ سوم، تبريز، چاپخانه علميه، 1344.
نجفي، محمدباقر، بهائيان، تهران، مشعر، 1380.
نوري، حسينعلي، اقدس، بيجا، بينا، بيتا.
نيكوصفت، مجبتي، «وعدههاي بي بنياد، پيشگوييهاي معكوس»، تخصصي تاريخ معاصر ايران، سال 12 ش 48ـ47، پاييز و زمستان، 1387، ص 569-531.
هميلتون، ملكم، جامعهشناسي دين، ترجمه محسن ثلاثي، تهران، موسسه فرهنگي انتشاراتي تبيان، 1377.
«ماهيت و اهداف طرح روحي»، روزنامه كيهان، 22/6/1385، ص 8.
«ويژه نامه ايام، بهائيت؛ آنگونه كه هست»، ضميمه جام جم، شهريور 1386.
«ويژه نامة كژ راهه، فرقهها چگونه عمل ميكنند»، ضميمة جام جم، اسفند1386.
www.andisheqom.com
http://www.iran-aawa.com/index.php?option=com
http://www.iraninterlink.org/files/farsi%20pages%2026cultinformationcentre-html
http://www.bashgah.net/fa/content/show/34175
http://www.baharoom.ir
http://www.cultwatch.com
http://zaviyehe-enheraf.persianbloy.ir/page/forger
http://www.shahrvandemroz.blogfa.com/post-609.aspx
http://www.gozashtehalayande.blogfa.com/post-99.aspx
http://www.whatnextiournal.co.uk/pages/Newint/Tedothml
http://en.wikipedia.org/wiki/sectarianism
A 'concerned' ex-Baha'i writes about his experience
Baha'i Faith: The Sinking Titanic
Bahai Faith – the harbinger of a United World, Unity of Mankind and New World Order is presently suffering from the same ailments that it was supposed to remove. Differences are galore and individual ambition to rise in administration hierarchy is apparent. Much as the Universal House of Justice (UHJ), the central governing body of the Bahais at Haifa, Israel, would try to cover this weakness, the internet (and not the Bahai Faith) has made the world smaller and informative. As the happenings in the Faith spread through internet (blogs, facebook, emails and web-sites), the reality of the present status of Faith stands exposed.
An analysis of the information available reveals following fronts where the Bahai Faith (read Bahai Administration) stands with its hand in shame :
1. Bahai Administration – Indeed the functioning of all Administrative bodies, headed by the UHJ, have become a centre for nepotism and mal-practices. Elections are controlled and manipulated. The present axis of evil at the UHJ is Farzam-Faredon-Payman, all with Persian background and LOYALTY. Indeed the control is so strict that any sign of difference in opinion is crushed with negative publicity of the individual daring to express his opinion. Shameless propagation is apparent before key elections. Bahais who have lived with Bahai values and idealism towards the advise of the founding father, Bahaullah, are side lined as being irrelevant, non-progressive and negative. There is a virtual moral collapse due to this approach by administrative bodies. What more evidence is required about the spiritual status, when even the numbers related to devotions held, classes conducted and seekers induced into the Faith are manipulated and inflated!!!
2. Bahai Campaigns – The grossly inflated news about teaching campaigns have only 10% truth. Those few that venture for such campaigns are doing it more to justify their place in the Faith than with true devotion. More time is spent in story-telling, singing, dancing and partying than the spread of the Faith. At the end of the session, the contact(s) get an impression that the Faith is more like an NGO or a Social Club than a Faith with a serious message. Also contributing to this failure is lack of knowledge of those who set out for such campaigns. They are so distant from knowledge of History and the Faith principles that they mumble their own interpretations. On occasions, the message conveyed by different Faith members contradict, making the campaigns look mocking. All these campaigns are announced in publications, as grand success, just for the sake of competing with a neighbouring assembly and to satisfy individual egos.
3. Motivation of Local Assembly Members – The Local Spiritual Assemblies (supposed to be the key link in the administrative system linking individuals belonging to a local community with the central UHJ, are occupied by such members who cannot meet regularly even once in two weeks. The priorities are their professions, their families and their excursions. The average attendance of LSA members in meetings of LSA is 50%. The efficiency of the system in plain terms is reduced thus by 50% (100% attendance is seen when certain dignitary happens to come on inspection visit!!!). The effectiveness of the remaining 50% can be gauged when one sees that most members present come late. The LSA meetings start atleast 45 minutes after schedule, but ends on time in another 45 minutes. The meetings include lavish snacks and gossiping of members of community as hidden agenda and balance time for the official agenda.
4. Independent Investigation of the Truth and the Internet - A principle which underlies all campaigns stops after a seeker has entered the Faith. Now he has to digest only what is fed. Thanks to the internet, such Investigators of Truth, can access to several nagging questions like – Was the faith left sans guardian (without a Guardian) by the founding fathers? Is it true that the Bahai Faith does not have sects? What is the ideology of other sects? If the Faith has come to remove differences, why is there a ban on interaction with other sects of the Faith? If the Faith encourages upliftment of women, why are they denied position in the UHJ? Indeed with a click of a button, several embarrassing truths emerge. The Faith and its administration have failed to curb the impact of internet on minds of the Faith members.
5. Failure in Court Cases – Attempts made at censuring different schools of thought and sects have miserably failed. With each court verdict, not only is the Faith retreating several steps but also facing an embarrassing exodus of Faith members. One doubts the wisdom of the administrators in challenging differences of opinion, use of “Bahai” word by other sects and Guardians of other Bahai sects, when the founding fathers had always preached tolerance and restraint. In today’s democratic society, filing such cases appear primitive. It makes one wonder, if the Bahai Faith is really a religion of the new era?
6. Conduct of Bahais – The morality and conduct of not several but most of the Bahais, some of them include important personalities and Councellors, leaves a lot to be desired. Some have been arrested on grounds of false travel papers and forged documents, some have been nabbed on espionage charges and others on flouting laws of the land.Most of the counselors have a divorced life. Eloping has become almost a law and not an exception. Faith. Extra-marital affairs are common (and for certain position-holding individuals legalized by the Faith), consuming alcohol has become a habit and is publicly displayed and divorce on the rise. One can imagine the rot when such behavior is gaining prominence in the small numbers that the Faith presently has.
It is a shame that due to this the Faith has been banned in several countries. Their moral class teachers are arrested, Ruhi activity is look with suspicion and the Intellgence services of various countries have opened a special cell to monitor the activities of Faith.
7. Excommunication – The height of intolerance is ex-communication of those sincere Bahais who have stood-up to challenge the present situation. They are termed as traitors of the Cause and Breakers of Covenant. Their administrative rights are snatched and they are ex-communicated. Abusive languages for respected Bahais have become a common phenomena in the letters of UHJ. Threat of being Excommunication is almost a routine affair of UHJ. So demoralizing is the situation that we find numbers in other sects of the Bahai Faith rising day by day while UHJ dominated Faith continues to dwindle in numbers.
The above are sure signs of downfall! The Bahai Faith will decrease in influence in next few years, and this is irreversible.
The Sinking of Titanic of Bahai Faith is immininet
http://www.iranian.com/main/blog/nadeem-khan/bahai-faith-sinking-titanic
Juan R.I Cole & Dr. Sa'id Khan Kurdistani on the Baha'is
American Ex-Baha'i Scholar - Juan Cole |
From Mission Problems in New Persia, 1926, p. 83, 87 and 89 quoted by William McElwee Miller in The Baha'i Faith: It's History and Teachings, 1973, p. 289.
"...There is no conscience with them [ i.e. the Baha'is], they keep to no principle, they tell you what is untrue, ignoring or denying undoubted historical facts, and this is the character of both the leader and the led...As to morality and honesty, the whole system has proved disappointing...I have been in contact with many Baha'is, and have had dealings with many and have tested many, and unfortunately I have met not a single one who could be called honest or faithful in the full sense of these words..."
Dr Sa'eed Khan [was] a highly-respected physician...who had as a doctor treated the second widow of the Bab, and had for a lifetime known intimately both Babis [i.e. Bayanis] and Baha'is in Tehran and Hamadan.
Source : TRB
Ask any Baha'i these two questions...
The Baha’i Faith is indeed a strange religion. The more I study it, the
more I am amazed at its level of duplicity and intent to deceive people.
Let me explain this.
You know there are those kinds of people who like to please everyone. And they will say anything - right or wrong to ensure that people like them or that they don’t lose their appeal. Sure, for some time we like them. But then their "sweetness" starts getting to you. Over a period of time, this "sweetness" starts getting sickening. You then want them to come clean in discussions, when it comes to giving their opinions and speak the right thing. You want them to speak the facts and not what people want to hear. Ever met people like that?
Well, the Baha’is remind of these types of people. Those who will say anything to appear pleasing to everyone in the world. Let me give you some examples on this.
Baha’is claim to unite religions. Yet they have no thought or opinion on how they can unite the tangential beliefs in religions without antagonizing the other. Christianity believes that Jesus is the son of God. Islam says no. Christianity believes that Jesus was crucified. Islam says no. If the Baha’i Faith was truly the next generation revelation which is meant to unite religions, it must address these very clear contradictions. But you know what. They will never call a spade a spade. They will go onto a tangent. So who is Jesus? Is he the son of God? Ask the Baha’is - they will say he is a Manifestation of God. Sure. But is he the son of God? He is a Manifestation. Oh, but is he the son of God?..whew...You will never hear anything from them. Why can’t they come clean on this? Why cant they either tell the Christians that you guys have been misguided all these year - Jesus is not the son of God. Or simply tell the Muslims - there is no unity of God. Jesus is the son of God. Perhaps they can’t come clean on this without antagonizing either Islam or Christianity. So as the adage goes - if you can’t convince, then confuse!
I am still unable to reconcile the fact that Baha’is are not meant
to teach the Faith to Jews. Huh? C’mon are you not a universal religion
or Bahaullah the messenger of all times etc etc, as you claim? Then why
are you depriving the Jews of guidance. Ask the Baha’is and they will
tell you that this is as per pact which Bahaullah entered with the Jews.
Huh? A messenger of God entering into an arrangement with a community
to deprive them of the teachings of God? Ask the Baha’is and they will
shy away from this. What right do they have to stake claim to being a
universal religion when they cannot teach such an important community in
the world? So whenever a Muslim comes to me, that’s what I tell him –
ask the Baha’is to teach the Jews first and then Christians and then
Islam. In any case that is the sequence in which Allah revealed his
message in any case. Or else, tell us that the Jews are right and we all
will follow the Jews and not Bahaullah.
There are several such instances which highlight the false sweetness of the Baha’i Faith. The sad part is that the Bahais themselves are not able to see through these contradictions. Anyways, if ever you meet any Baha’i who appears very sweet to you, just throw him these questions and watch the "sweetness" disappear!
Source : talk.religion.bahai
You know there are those kinds of people who like to please everyone. And they will say anything - right or wrong to ensure that people like them or that they don’t lose their appeal. Sure, for some time we like them. But then their "sweetness" starts getting to you. Over a period of time, this "sweetness" starts getting sickening. You then want them to come clean in discussions, when it comes to giving their opinions and speak the right thing. You want them to speak the facts and not what people want to hear. Ever met people like that?
Well, the Baha’is remind of these types of people. Those who will say anything to appear pleasing to everyone in the world. Let me give you some examples on this.
Baha’is claim to unite religions. Yet they have no thought or opinion on how they can unite the tangential beliefs in religions without antagonizing the other. Christianity believes that Jesus is the son of God. Islam says no. Christianity believes that Jesus was crucified. Islam says no. If the Baha’i Faith was truly the next generation revelation which is meant to unite religions, it must address these very clear contradictions. But you know what. They will never call a spade a spade. They will go onto a tangent. So who is Jesus? Is he the son of God? Ask the Baha’is - they will say he is a Manifestation of God. Sure. But is he the son of God? He is a Manifestation. Oh, but is he the son of God?..whew...You will never hear anything from them. Why can’t they come clean on this? Why cant they either tell the Christians that you guys have been misguided all these year - Jesus is not the son of God. Or simply tell the Muslims - there is no unity of God. Jesus is the son of God. Perhaps they can’t come clean on this without antagonizing either Islam or Christianity. So as the adage goes - if you can’t convince, then confuse!
A Persian Baha'i with Zionist President |
There are several such instances which highlight the false sweetness of the Baha’i Faith. The sad part is that the Bahais themselves are not able to see through these contradictions. Anyways, if ever you meet any Baha’i who appears very sweet to you, just throw him these questions and watch the "sweetness" disappear!
Source : talk.religion.bahai
Who are the true savages?
Establishment & Expansion of Israel, the Headquarters of the Zionist Empire, on the Expense of Palestine, and the Dispossession of the Palestinian People |
"In any war between the civilized man and the savage, support the civilized man. Support Israel. Defeat Jihad," read the advertisement.
The claim that Israel represents civility is actually no less than a fornication with truth, history and even language.
Historically, Israel was created by East European savages who invaded Palestine with the help of western powers. The invading Jewish savages murdered the native Palestinians, destroyed their homes, bulldozed their fields and then expelled them to the four winds.
According to Alfred Lillienthal, the late Jewish American writer and author of the Jewish Connection, the early Zionists who originated in Eastern Europe adopted the same fascist traditions that had prevailed in large parts of Europe, including Germany.
Hence, one would exaggerate very little by saying that Israel is a crime against humanity. What else one could say about a state that superimposed itself right upon another people and another nation?
What Israel did to the Palestinians, the original people of the region, is not much different from what the White American settlers did to millions of Native Americans. The white settlers exterminated untold numbers, probably more than ten millions, of these helpless American Indians and then called the genocide "manifest destiny."
In fact this argument was used by Israeli leaders and spokesmen to ward off criticisms of Israeli ethnic cleansing of native Palestinians by some conscientious Americans.
The Americans would retort by arguing that the extermination of the Native Americans was a sorry chapter in American history just like the issue of slavery. However, the US at least sought to rectify some of these unchangeable historical crimes by introducing equality among all US citizens, irrespective of religion and race, something that Israel is yet to do for its citizens.
In fact, despite the striking similarities between America's and Israel's stories, there are notable differences.
Generally speaking, in North America, white settlers didn't build cities, villages and hamlets on the ruins of Native American towns, villages and hamlets. But in Israel, nearly every Jewish town, village or Kibbutz was built on the site of a destroyed and depopulated Palestinian town, village and hamlet.
The full extent of the Palestinian Nakba, or extirpation of the Palestinian people from their ancestral homeland at the hands of barbaric Jewish invaders from Easter Europe was meticulously documented in Walid Khalidi's marvelous work "All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948."
I have been living under the Israeli rule for more than 45 years and I honestly fail to see any particular sign indicating that Israel is more civilized than other peoples. In fact, there are tons of evidence proving that Israel can be and often is more savage than other nations.
I am not going to cite the biblical code of ethics which most Israeli Jews subscribe to. In the final analysis, it is probably unfair to blame or hold contemporary Jews responsible for "religious" books written more than 3,000 years ago.
However, when these manifestly criminal and nefarious laws are readily adopted and promoted by the Israeli society, there is then more than just a catch-22.
A few years ago, a settler leader came to Hebron to boost the morale of local settlers. She told them that the best way to deal with Palestinians was to murder every man, woman and child.
There are many examples one can cite to prove that the distance between Israel and civility is measured not in kilometers and miles, but rather in light years.
Forget about Jewish and Zionist propaganda, especially in North America, where the black is changed into white, the white into black, the criminals into victims and the big lie into a truth glorified by millions of unsuspecting Americans who consume Jewish lies in the morning, in the afternoon and in the evening.
The truth of the matter is that as far as ideology is concerned, Israel and Nazi Germany are like tweedledum and tweedeldee.
The Germans thought they were the "Master Race" whereas Zionist Jews think of themselves as the "Chosen people" which is another way of saying "the master race." Don't get me wrong. Jews and everyone else have a perfect right to think of themselves as the Almighty's children. They may even consider themselves mini-gods. This is not the problem.
The problem arises when these supremacist Jews seek to translate their morbid vagaries and convictions into a venomous political ideology and then act on it.
I recently watched a you-tube featuring a Jewish rabbi, probably affiliated with the influential Chabad cult, saying that it would be perfectly possible for a Jew to murder a gentile in order to harvest his or her organ if the Jew needed one.
The man was not hallucinating or imagining things. He knew what he was saying. According to some interpretations of Halakha or Jewish religious law, the lives of non-Jews have no sanctity.
This is by no means a merely theoretical religious conviction. A few years ago, a Jewish murderer, actually an immigrant from France, decapitated an Arab taxi driver from Eastern Jerusalem. And when the murderer was prosecuted, he told the judge that his neighborhood rabbi told him that he could kill an Arab just like he would kill an animal since the life of a gentile has no sanctity.
Another example of Israeli Zionist Jewish civility is a statement made by Rabbi Ovadia Yosef during a Sabbath homily in West Jerusalem a few years ago.
Yosef, the religious and spiritual mentor of one of the largest political parties in Israel, was quoted by the Israeli press as saying that non-Jews were very much like donkeys and other beasts of burden which the Almighty created solely in order to serve the master race, the Chosen people.
Unfortunately, such statements no longer raise eyebrows in Israel, neither among the political class nor among intellectuals and the intelligentsia, which shows the extent to which fascism and racism are permeating through the Israeli society.
In fact, we could speak hours and hours and hours about Israeli and Jewish savagery, both in theory and practice. A few years ago, Rabbi Mordechai Eliyahu was quoted as saying that "If the Palestinians don't stop after we kill 100, then we must kill a thousand." And, "if they do not stop after 1,000 then we must kill 10,000. If they still don't stop we must kill 100,000, even a million. Whatever it takes to make them stop."
The same rabbi, who died a few years ago, demanded that the children of Palestinian freedom fighters be hanged in order to inflict maximum emotional pain on their parents.
Now is this Hitlerian nefariousness an expression of civility on the part of Israel and the Jews? Remember Elyahu was a messianic Jew affiliated with the movement known as Gush Emunim as well as a prominent mentor at the Talmudic College in Jerusalem, known as Merkaz Ha'rav. He was by no means a marginal figure.
Rabbis in Israel are considered the crème de la crème of society, so if this is their standard of humanity and morality, one can imagine the type of ethics and civility harbored by the non-religious sectors in Israel.
Unfortunately, in many cases secularist Jews happen to display more humanness and civility in comparison to gung-ho religious Jews who advocate total genocide of Palestinians in what they call "Yeretz Yisrael."
Source : http://www.aljazeerah.info/Opinion%20Editorials/2012/October/1%20o/Israeli-Zionist%20Savagery%20Even%20in%20New%20York%20Subway%20Advertisement%20By%20Khalid%20Amayreh.htm
Must Read :
- The hypocrisy of Haifan Baha'i cult
- Bahai hypocrisy over the exiling of the Palestinian People
- The inhabitants of a country life Africa are all as wandering savages and wild animals.
- We belong to this place and have attachment to each other and in fact it must be said that the future of us and Israel is like the rings of one chain connected to each other - Ruhiyyih Rabbani
Subscribe to:
Posts (Atom)
Popular Posts
-
Photo of 'Ayn ul-Mulk (son of Mirza Reza Qannad Shírází), who was a companion of Shoghi Effendi and the father of former Iranian Prime M...
-
The protection committee of the LSA of Tehran interrogates the Baha'is who do not close their work during the Baha'i holy days.
-
Mr. Esfandiari from the Ministry of Finance evaluated one of Shoghi Effendi's properties, the third leader of the Baha'is. According...
-
Dr. Ahang Rabbani in Iran UPDATE: Ahang Rabbani had made a number of distortions in the translation of the current work to hide nas...
-
For Vimeo lovers here : https://vimeo.com/172849142 Abdul Baha (Son of Baha'u'llah) was one of the leader of Baha'i Cult ...
-
Mirza Husayn Ali (alias Baha'u'llah) was so out to lunch he actually believed, as did some of his followers, that he was god incarna...
-
Friends, This is an open letter written by a disgruntled Baha'i who has seen the Faith gradually deteriorate. The supreme body UHJ is in...
-
This type of story appeared in 2007 also. POLICE seized 42 cartons of beer when they raided a residential property in the Baha’i area,...
-
by Ravian Bilani 22-Aug-2009 The Government of Uzbekistan deported a number of Baha’is from the neighboring countries as they were secretly ...
-
By Dale Husband 1. State that religion no longer needs clergy…… and replace them with leaders that are as authoritarian as the clergy e...