اسناد خیانت عبدالبهاء به بهاء الله و بهائیت The prohibition of kissing of hands

Baha says in Aqdas, “Surely the kissing of hands is prohibited for you”. So far so good. Now read further…

Abdul Baha writes in ‘Makatib’, volume 3, page 408, “That radiant man, Abdul Wahab Babi stood up and started dancing happily in front of Baha, kissed his hands and then departed”. Not only this but in ‘Badaaiul Aasaar’, volume 2, page 31, 211, 340, it is mentioned that Abdul Baha’s hands were kissed. If the kissing of hands rule was not applicable to Baha and Abdul Baha then it should have been mentioned explicitly therein. Or should mere mortals remind them to practice what they preach. Abdul Baha went a step further than this father and even had his feet kissed. In ‘Badaaiul Aasaar’, volume 1, page 367 it is mentioned that people on seeing Abdul Baha used to fall at his feet.

But still all this better than getting one’s body kissed as Tahirah ordered people in the conference at Badasht. (For reference, please refer the article on Tahirah available on the site : http://www.bahaiawareness.com)

Bahais have prohibited people from kissing hands, but yet they are ordered to circumambulate the graves of Baha and kiss it. They are even allowed to circumambulate the leaders and prostrate before them. In ‘Badaaiul Aasaar’ volume 1, page 401, we find that, “When Abdul Baha was about to leave from one place to go to another, old and new Bahais came to visit him. They started crying looking at his face. They began to circumambulate him and prostrated before him”.

Americans kissing Abdul Baha's Hands

حسینعلی بهاء دست بوسیدن را حرام کرد؛ لیکن روشن نیست که این حکم همگانی است یا ویژه مردم است و سران بهائیت را در بر نمی گیرد.
حسین علی نوری در کتاب اقدس می نویسد: «قد حرّم علیکم تقبیل الایادی فی الکتاب هذا ما نهیتم عنه من لدن ربّکم العزیز الحکّام . لیس لاحد ان یستغفر عند احد توبوا الی الله تلقاء انفسکم انّه لهو الغافر المعطی العزیز التّوّاب.»
در کتاب تقریرات کتاب اقدس می خوانیم: «حرام شده است بر شما بوسیدن دستها. پیشوایان دینی و علمای اغلب ادیان مختلفه ای که امروزه در عالم هستند، یکی از شئون آنها این است، که دست خود را در معرض بوسیدن مریدان خود قرار می دهند و منتظرند که مریدهای آنها بیایند و دست آنها را ببوسند. در این امر مبارک می فرمایند، دست بوسی ممنوع است و در کتاب الهی حرام شده است. بوسیدن دست نفوس به هر عنوانی که باشد. این نهی از طرف پروردگار عزیز و حکم کننده است.»۱
در یکی از فیلمهایی که از سفر عباس افندی به امریکا تهیه شده است، دیده می شود که برخی از هوادارانش دستش را می بوسند و او نیز نه امتناعی می کنند و نه دستش را پس می کشد، نه اعتراضی می کند و این یعنی اینکه خود عباس افندی نیز به احکامی که پدرش وضع کرده احترامی نمی گذارد، حال چه انتظاری از دیگر پیروان بهائیت باید داشت…
از آنجا که او نمونه بارز تعالیم پدرش است و درباره خود می گوید: «نام من عبدالبهاءست. صفت من عبدالبهاءست. حقیقت من عبدالبهاءست. نعت من عبدالبهاءست. رقیّت به جمال قدم [بها] اکلیل جلیل من و تاج وهّاج من است.» به نظر می رسد برداشت کنونی بهائیان از کتاب اقدس یا توضیحات کتاب تقریرات نیاز به بازنگری دارد؛ زیرا باور بهائیان، مرکز عهد و میثاق از خطا پاک و مبرا هستند در حالیکه در حقیقت چنین نیستند و نمونه بارز آن همین رویداد است که عباس افندی دست خود را برای بوسیدن دیگران دراز می کند.
پانوشت:
۱. تقریرات کتاب اقدس، ص ۹۳.

http://bahaiat.com/%D8%A7%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D9%88%DB%8C%DA%98%D9%87-%D9%BE%DB%8C%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D9%86%D9%87-%D8%B3%D8%B1%D8%A7/